നന്ദേട്ടനെ ഒന്ന് വിളിച്ചാലോ എന്നവൾ ആലോചിക്കുമ്പോഴേക്കും താഴേ ഒരു ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ടാവുന്നതും,നന്ദേട്ടൻ അത് ഓടിച്ച് പുറത്തേക്ക് പോവുന്നതും അവൾ കണ്ടു..
പൂജക്കുള്ള എന്തേലും സാധനം വാങ്ങാൻ പോവുന്നതാവാം..ഇടക്കിങ്ങിനെ പോവാറുണ്ട്..
നന്ദേട്ടൻഗേറ്റിനിപ്പുറം ബൈക്ക് നിർത്തിയിട്ടുണ്ട്.. സെക്യൂരിറ്റി ഗേറ്റ് തുറക്കാൻ ഒരുങ്ങുകയാണ്..
അവൾ വേഗം ഫോണെടുത്ത് അവന് വിളിച്ചു. ബൈക്കിലിരുന്ന് തന്നെ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ഫോണെടുത്ത് അവൻ തിരിഞ്ഞ് ബാൽക്കണിയിലേക്ക് നോക്കി.. അവൾ കൈ വീശിക്കാണിച്ചു..
“എവിടെപ്പോവാ നന്ദേട്ടാ… ?”
സുരഭി അവനെ നോക്കി ഫോണിലൂടെ ചോദിച്ചു..
“ശിവന്റമ്പലത്തിൽ ഒരു പുജ ചെയ്യാനുണ്ട്.. ഇപ്പോ അകത്തുള്ളവർക്ക് വേണ്ടീട്ടാ… ആ പൂജകൂടി ചെയ്താലേ അവരുടെ അസുഖം മാറൂ… ഞാനതിന് പോവാ…”
ബൈക്കിലിരുന്ന് തിരിഞ്ഞ് സുരഭിയെ നോക്കിക്കൊണ്ട് രഘുനന്ദൻ പറഞ്ഞു..
“ശിവന്റമ്പലത്തിലേക്ക് കുറേ ദൂരമില്ലേ നന്ദേട്ടാ… കാറെടുത്ത് കൂടായിരുന്നോ..’”
അവൾ സ്നേഹത്തോടെ ഭർത്താവിനോട് പറഞ്ഞു..
“ സാരമില്ല… അവിടെ നല്ല തിരക്കായിരിക്കും.. കാറ് നിർത്താനൊന്നും സ്ഥലം കിട്ടില്ല… അച്ചൻ പറഞ്ഞു ബൈക്കെടുക്കാൻ…”
“ശരിയെന്നാ… ഏട്ടൻ പോയിട്ട് വാ..”
ബാൽക്കണിയിലിരുന്ന് കൈ വീശി സുരഭി അവനെയാത്രയാക്കി..
തുറന്നിട്ട ഗേറ്റിലൂടെ നന്ദന്റെ ബൈക്ക് റോഡിലേക്കിറങ്ങി പാഞ്ഞ് പോകുന്നത് സുരഭി നോക്കി നിന്നു..
ബെഡിലേക്ക് ഒരു കാല് കയറ്റി വെച്ച് കുനിഞ്ഞ് നിന്ന്, പിന്നിൽ നിന്നും നന്ദേട്ടനെ കൊണ്ട് കൂതിയിലടിപ്പിക്കാം എന്ന് കരുതിയതാണ്..