എൻ്റേയും അനിയത്തിക്കുട്ടിയുടേയും കഥ 7 [Arun]

Posted by

പക്ഷേ ഗോപിയുടെ ഇരിപ്പുകണ്ടിട്ട് പോകുന്ന ലക്ഷണം ഇല്ലാ

ഗോപി : അത്രയ്ക്ക് ധൃതി ഒന്നുമില്ല സാർ, സാറിന് വേണമെങ്കിൽ ഇതിൽ നിന്നും രണ്ടെണ്ണം അടിച്ചോ, കുറേ ദിവസം ആയല്ലോ നമ്മൾ ഒന്നു കൂടിയിട്ടും

അച്ഛൻ : ഞാൻ വീട്ടിലിരുന്ന് കഴിക്കത്തില്ലന്ന് തനിക്കറിയില്ലേ ?

ഗോപി : എന്നാ വേണ്ടാ …., ഞാൻ പറഞ്ഞന്നേ ഉള്ളൂ

ഇതൊക്കെ പറയുന്നുണ്ടങ്കിലും, അച്ഛനാകെ വിയർത്തു തുടങ്ങി, എനിക്കാണങ്കിൽ ബോക്സറുമിട്ടു കൊണ്ട് അമ്മയുടേയും ജിഷ മോളുടേയും റൂമിൽ ചെന്ന് കാര്യം പറയാനും കഴിയുന്നില്ലാ,

കോളിംഗ് ബൽ അടിച്ചത് അവർ കേട്ടു കാണുമെങ്കിൽ ഏതായാലും പുറത്തേയ്ക്ക് വരില്ലാ,
വന്നാലും മാന്യമായ വേഷം ധരിച്ചേ അവർ ഇറങ്ങി വരൂ,

ഗോപിക്ക് ധൃതിയാണങ്കിൽ ഇറങ്ങിക്കോളൂ എന്ന് വീണ്ടും അച്ഛൻ പറഞ്ഞു,

എനിക്ക് ധൃതിയൊന്നുമില്ലാ, സാറെന്തിനാ ഇങ്ങനെ നിന്ന് വിയർക്കുന്നത്, ഈ ഫയലും സാറ് വാങ്ങിയില്ലാ,

ഇതു കേട്ടതും അച്ഛൻ ഗോപിയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ഫയൽ വാങ്ങി മേശപ്പുറത്തു വച്ചു,
തിരിഞ്ഞ് ഗോപിയുടെ അടുത്തെത്തിയതും ഞങ്ങളെയൊക്കെ ഞെട്ടിച്ച് കൊണ്ട് അമ്മ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേയ്ക്കു വന്നു,

അമ്മ ഗോപി വന്നത് അറിഞ്ഞതേ ഇല്ലാ, ഗോപി അവിടെ സെറ്റിയിൽ ഇരിക്കുന്നത് കാണുന്നതുമില്ലാ,

അമ്മയാണങ്കിൽ അന്നു മേടിച്ച ആ നേർത്ത നൈലോൺ തുണിയിലെ നൈറ്റ് ഗൗണും ഇട്ടാണ് ഇറങ്ങി വന്നത്, അടിയിലാണങ്കിൽ ഒന്നും തന്നെ ഇട്ടിട്ടും ഇല്ലാ,

എന്തോ സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് അച്ഛൻ്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് ചെന്നതും അമ്മ സ്റ്റക്കായതു പോലെ നിന്നു പോയി,
അത് അപ്രതീക്ഷിതമായി ഗോപിയെ കണ്ടിട്ടായിരുന്നു,
ഗോപിയാണങ്കിൽ ഇമവെട്ടാതെ തന്നെ അമ്മയെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് കൊത്തിവലിക്കുന്നുണ്ട്,
എവിടെ നിന്നും നോക്കി തുടങ്ങണം എന്ന ആശങ്കയിലാണ് ഗോപി ഇപ്പോൾ,

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *