“വിജയേട്ടാ… ചായ…”
ഉത്തമയായ കുടുംബിനിയെപ്പോലെ,
ഭർത്താവിനെ ദൈവതുല്യമായി കാണുന്ന പതിവൃതയായ ഭാര്യയെപ്പോലെ റീന, ബെഡിലിരിക്കുകയായിരുന്ന വിജയന് ചായ നീട്ടി..
വിജയൻ ചായ വാങ്ങാതെ വലിയ കവറെടുത്ത് റീനയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു..
“ഇത് സിന്ധൂന് കൊടുക്കാൻ ഇക്ക തന്നതാ… ഇത് നിനക്കും…”
റീന, സിന്ധൂനുള്ള കവർ കിടക്കയിലേക്ക് കുടഞ്ഞിട്ടു.. നാലഞ്ച് പാക്കറ്റുകൾ… അവൾ വലുതെടുത്ത് പൊട്ടിച്ചു..
മനോഹരമായൊരു സാരി.. റീനയുടെ കണ്ണ് തള്ളി..
അടിപ്പാവട, ബ്രാകൾ, പാന്റീസുകൾ, എല്ലാം വില കൂടിയവ.. അതി മനോഹരവും..
വീട്ടിലിടുന്ന രണ്ട് നൈറ്റി, രാത്രിയിലിടാൻ നൈറ്റ് ഡ്രസ്, അതിന് മാച്ചാവുന്ന നിറത്തിലുള്ള ചെറിയ പാന്റി..
എല്ലാമുണ്ട്… തനിക്കും ഇതെല്ലാം ഇക്ക വാങ്ങിത്തന്നിട്ടുണ്ട്.. എന്നാൽ ഇതിൽ സാരിയുമുണ്ട്… തനിക്കിത് വരെ സാരി കിട്ടിയിട്ടില്ല..
ചെറിയൊരു കവറ് കൂടി അവൾ പൊട്ടിച്ചു.. പുതിയ മോഡലിലുള്ള ഒരു സ്മാർട്ട് ഫോൺ… എല്ലാം കണ്ട് അവളുടെ കിളി പോയി..എന്തൊക്കെയാണ് ഇക്ക വാങ്ങിയത്… എത്രയായിരം രൂപയായിക്കാണും ഇതിനെല്ലാം കൂടി..
അവൾക്കുള്ള കവറും അവൾ പൊട്ടിച്ച് നോക്കി.. സിന്ധൂന്റെ സാരിയുടെ അതേ ഡിസൈനിലുള്ള വേറൊരു സാരി.. അവളുടേത് ഇളം പച്ചയും, തന്റേത് റോസ് നിറവും.. ദേഹത്ത് ഒഴുകിക്കിടക്കുന്ന സാരി..
വേറൊരു കവറിൽ ഒരു മൊബൈൽ.. രണ്ടും ഒരേ മോഡൽ..
റീന ഭർത്താവിന്റെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കി.. അവനും അന്തം വിട്ടിരിക്കുകയാണ്.. പോരാൻ നേരം ഇക്ക കുറച്ച് കവറുകൾ തന്നെന്നല്ലാതെ അതെന്താണെന്ന് അവനും അറിയില്ലായിരുന്നു..