“ ചായക്കെന്താ പൂവീ ”?
“പാലപ്പോം മുട്ടക്കറീം”
ഷഹാന ഒരു തേങ്ങ പൊട്ടിച്ച് നാളികേര വെള്ളം ഒരു പാത്രത്തിലെടുത്തു. മറ്റൊരു പാത്രത്തിൽ ചോറും എടുത്ത് അരക്കാൻ മിക്സി ഓണാക്കി.
“അതെന്തിനാ”?
“നാളികേര വെള്ളം രുചിക്ക്. ചോറ് അപ്പം സോഫ്റ്റാവാൻ”
ഉപ്പ നിലത്തേക്കിറങ്ങി അവളുടെ അടുത്ത് വന്ന് യോനിക്കു മുകളിലുള്ള മാംസളമായ ഭാഗം പിടിച്ചമർത്തി.
“ രുചി കൂടാൻ കൈതച്ചക്കയാ നല്ലത്..”
ഉപ്പ ഒരു നിമിഷം നിർത്തി. മകളുടെ പ്രതികരണം പ്രതീക്ഷിച്ചെങ്കിലും ഷഹാന ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവൾക്ക് അത് മനസ്സിലായില്ല.
“അൻ്റെ അപ്പം അല്ലേലും സോഫ്റ്റല്ലേ പൂവീ…ഇലേം പൂവും കായൊന്നുല്ലാതെ നല്ല പൂവട പോലെ ഇങ്ങനെ..”
ഷഹാന ഉപ്പയെ പതിയെ നുള്ളി. അവൾക്ക് നാണം തോന്നി.
“ഉള്ളതാരതാ? ഉമ്മാൻ്റെ ആണോ”?
“അൻ്റെ ഉമ്മക്ക് വല്യ ഇതളുള്ളതേന്നു. ചെമ്പരത്തീൻ്റെ ഒക്കെ പോലെ”
ഉപ്പ കുനിഞ്ഞ് അവളുടെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു.
ഷഹാനയുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. തുടുത്ത കവിളുകൾ രക്തം ഇരച്ചു കയറി അരുണാഭമായി.
“ പൂവീ…നാളികേര വെള്ളം വേണ്ട. അൻ്റെ മൂത്രം മതി”
കഴിഞ്ഞ രണ്ട് മാസം കൊണ്ട് ഉപ്പയുടെ താത്പര്യങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്ന അവൾക്ക് അതിൽ ഒട്ടും പുതുമ തോന്നിയില്ല.
ഷഹാന ചെറിയ ഒരു കറി പാത്രമെടുത്ത് അതിലേക്ക് മൂത്രമൊഴിച്ചു.
“അതെന്തേ അത്ര മതിയോ”?
“നാളികേര വെള്ളത്തിൻ്റെ അത്രേം തന്നെ മതി. ഇല്ലെങ്കില് അളവ് മാറും”