Posted by
“ന്നാലും ഇക്ക് ഇങ്ങളെന്നെ മതി. പിന്നെന്താ? ഉപ്പാ… ഇങ്ങള് ചെറുപ്പാവണ്ട”
ഉപ്പ അൽപ നേരം നിർന്നിമേഷനായി അവളെ തന്നെ സാകൂതം നോക്കിയിരുന്നു. പതുക്കെ ഉപ്പയുടെ മുഖത്തൊരു മന്ദഹാസം വിരിഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന് തന്നെ അതൊരു പൊട്ടിച്ചിരിയായി മാറി.
“ന്നാലും ഇൻ്റെ പൂവ്യേ…. അൻ്റെ ഓരോരോ ആഗ്രഹങ്ങള്… അല്ലാതെപ്പോ ഞാനെന്താ പറയാ”
ഉപ്പ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
“എങ്ങട്ടാ”?
“നേരം മൂന്ന് മണിയാവാനായില്ലേ? ഒന്നും കഴിച്ചില്ലല്ലോ. ഇവടെ എവടേലും നല്ല ഹോട്ടല് നോക്കാനാ. ഇത്രേം ദൂരം പോന്നില്ലേ? ഇഞ്ഞിപ്പോ പാളയത്തീക്ക് തിരിച്ച് പോണ്ട”
“ന്നാ പാഴ്സല് മതി. ബീച്ചിലെവെടേലും ഇരുന്ന് തിന്നാലോ. ചിക്കൻ വേണ്ടാട്ടോ ഉപ്പാ”
കുറച്ചകലെയുള്ള റെസ്റ്റോറൻ്റിൽ നിന്നും ബിരിയാണിയുമായി ഉപ്പ മടങ്ങിയെത്തി. വണ്ടി വീണ്ടും ഓടി തുടങ്ങി. ഉപ്പയുടെ മടിയിലിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞ് ആഹ്ളാദ സൂചകമായ പല ശബ്ദങ്ങളും ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.