Posted by
“അനിതെ.അനിതെ”… ശേഖരൻ ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു…
അനിത അനുവിന്റെ അമ്മ..
“എന്നാ വിളിച്ചേ”…
അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഓടിയാണ് അവര് വന്നത്…
“നീ ആദിയെ വിളിച്ചു പറ..ഇങ്ങോട്ട് ഒന്നും വരാൻ”…
“എന്താ കാര്യം”…
“അമ്മുമോളെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഒന്നും കൊണ്ട് പോണം”…
“മോൾക് എന്ത് പറ്റി”…അനിത അനുവിനോട് ചോദിച്ചു…
“നിന്നോട് വിളിച്ചു പറയാൻ ഞാൻ പറഞ്ഞു”… ശേഖരൻ ദേഷ്യപെട്ടപ്പോൾ അവര് അകത്തേക്ക് പോയി…
അനിത ആദിയെ വിളിച്ചു വീട്ടിലേക്കു വരാൻ പറഞ്ഞു…
അനു മോളെ എടുത്തു വന്നു ശേഖരന്റെ അടുത്തേക്കും ചേർന്നുയിരുന്നു…
അപ്പോൾ അനിത അങ്ങോട്ട് വന്നു കുഞ്ഞിന്റെ നെറ്റിൽ ഒന്നും തൊട്ടും നോക്കി…
“അങ്ങനെ വലിയ ചൂട് ഒന്നും ഇല്ല”…
ശേഖരൻ ദേഷ്യത്തിൽ അനിതയെ ഒന്നും നോക്കി…
“നിനക്ക് ചായ എടുക്കട്ടേ മോളെ “…അനിത പെട്ടന്ന് അനുവിനോടായി ചോദിച്ചു..
“വേണ്ട അമ്മ..ഈ കുപ്പിയിൽ കുറച്ചു ചൂട് വെള്ളം തന്നൽ മതി”…
ശേഖരനെ നോക്കാതെ അനിത കുപ്പി കൈയിൽ വാങ്ങി അടുക്കളയിലേക്കു പോയി..
അമ്മുമോൾ ഇപ്പോളും നല്ല ഉറക്കമാണ്..
അനുവിന്റെ വേഷം ഒരു പഴയ ചുരിദാർ ആയിരുന്നു…
മുടിയിൽ ഒരു ക്ലിപ് മാത്രം..കഴുത്തിൽ പേരിനു കിരൺ കെട്ടിയ താലിമാലയും…
ശേഖരനും തന്റെ മോളെ കണ്ടിട്ട് എന്തോ പോലെ തോന്നി..ഈ വീട്ടിന്റെ ഐശ്വര്യം ആയിരുന്നവാൾ..ഇന്ന് അവളുടെ മുഖത്തെക്ക് നോക്കാൻ തന്നിക്കും കഴിയുന്നില്ല..തന്റെ തീരുമാനങൾ തെറ്റ് ആയിരുന്നു എന്നു മനസിൽ ആകാൻ അഞ്ചു വർഷങ്ങൾ എടുത്തിരിക്കുന്നു..അയാൾക്ക് സ്വയം പുച്ഛം തോന്നി.. ആരോടോയുള്ള വാശി തന്റെ മോളുടെ ജീവിതം തന്നെ ഇല്ലാതെയാക്കി…