“നിങ്ങൾ ഇവിടെനിന്നും പോകുന്നതാണ് നിങ്ങൾക്ക് നല്ലത്. അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഒച്ചവച്ച് ആളെ കൂട്ടും…” അവരുടെ വാക്കുകളിൽ ഭയവും ഒപ്പം ഭീഷണിയും നിഴലിച്ചു.
“നാട്ടുകാരെ… ഓടിവരണേ… കള്ളൻ… കള്ളൻ…” രവി പെട്ടന്ന് വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. അപ്രതീക്ഷിതമായി രവിയുടെ ശബ്ദം ഉയർന്നപ്പോൾ ക്‌ളാര ഒന്ന് പതറി. സത്യത്തിൽ ക്ലാരയുടെ മനസ്സറിയാനുള്ള ശ്രമമായിരുന്നു രവിയുടേത്.
“അയ്യോ… ഒച്ചവയ്ക്കല്ലേ… ആളുകൾ കേൾക്കും… ” ക്ലാര രവിയുടെ വാ പൊത്തി. ഇരുട്ടിലും ഇവർക്കെങ്ങിനെ കൃത്യമായി തന്റെ വാ പൊത്താൻ കഴിഞ്ഞു ദൈവമേ? രവി ഓർത്തു. എന്നിട്ട് ക്‌ളാരയുടെ പതുപതുത്ത കൈപ്രതലം തഴുകി ആ കൈ താഴേക്ക് വച്ചു
“പിന്നേയ് … ഞാൻ എത്ര ഒച്ചയെടുത്താലും
ഇവിടെ ആര് കേൾക്കാൻ? ഈ ഗുദാമിൽ ഇപ്പോൾ നമ്മൾ മാത്രം. ഇനി ആരെങ്കിലും
കേട്ടാലും എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല. എല്ലാം
നാട്ടുകാർ അറിയട്ടെ…” രവി ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“എന്നെ ഉപദ്രവിക്കാതെ നിങ്ങൾ പോകൂ… പ്ലീസ്…” വാക്കുകളിൽ യാചന.
“പോകാം… പക്ഷെ ഞാൻ എന്തൊക്കെയോ ആഗ്രഹിച്ചുപോയീ. നിങ്ങളുടെ മനസ്സിലും ചില ആഗ്രഹങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയാം.. അതൊക്കെ നടന്നതിന് ശേഷം ഞാൻ പോകും…സഹകരിച്ചാൽ നമുക്ക് നല്ലത്… അല്ലെങ്കിൽ…” രവി തീരുമാനം പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് കൈ എത്തിച്ച് സ്വിച്ച് ഓണാക്കി.
ബെഡ്ഷീറ്റ് പുതച്ച്, ഒരു ദേവകന്യക പോലെ മുന്നിൽ ക്ലാര! അഴിഞ്ഞുവീണ കേശഭാരം. വെളുത്ത വട്ട മുഖം… കറുത്ത്, വീതിയേറിയ പുരികകൊടികൾ.. വലിയ കണ്ണുകൾ. ഉയർന്ന നസിക. ഇവർ ആര്? മഗ്ദലന മറിയമോ?? എന്തൊരു തേജസ്സ് ആണിവർക്ക്. സത്യത്തിൽ ഇവർ കർത്താവിന്റെ തിരുമണവാട്ടി ആകുന്നതിന് പകരം വല്ല സിനിമയിലും അഭിനയിക്കാമായിരുന്നു. അത്തരം സ്ട്രക്ചർ അല്ലേ…
കള്ളനും കാമിനിമാരും 4 [Prince]
Posted by