ജനാർദ്ദനൻ നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ചായ ഊതി കുടിച്ചു കൊണ്ട് പത്രത്തിലേക്ക് മുഖം താഴ്ത്തി….
“ ഏതാ…. ആ പയ്യൻ കുറെ നേരം ആയല്ലോ…”
രാമു ചായക്കടയുടെ അഴികളിലൂടെ പുറത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി കൊണ്ട് സ്വയം ചോദിച്ചു….
അപ്പൊൾ ആണ് ബാക്കി ഉളളവർ റോഡിലേക്ക് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്…
ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ ബൈക്കിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഫോണിൽ എന്തോ ചെയ്യുന്നു…പിന്നീട് ചുറ്റും നോക്കുന്നു..പിന്നെയും ഫോണിലേക്ക്…ഫോൺ പല രീതിയിൽ തിരിച്ചു മറിച്ചും നോക്കുന്നു…
ചായക്കടയിൽ ഇരുന്നവരും അവൻ ചെയ്യുന്നത് ഒരു കൗതുകത്തോടെ നോക്കി കൊണ്ട് ഇരുന്നു…
അത് മഹി ആയിരുന്നു…പോകണ്ട വഴി എവിടെ എന്ന് അറിയാതെ ഗൂഗിൾ മാപ്പ് നോക്കുക ആയിരുന്നു….എന്നാല് ഗൂഗിൾ മാപ്പ് അങ്ങനെ ഒരു വഴിയെ ഈ ലോകത്ത് ഇല്ല ഇന്ന് ഉത്തരവും…
“ എയ്…ഇത് നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ഉള്ള പയ്യമാർ ഒന്നും അല്ല…ഇത് പുറത്ത് നിന്ന ആരോ ആണ്…അവൻ്റെ വണ്ടി കണ്ടില്ലേ ഇതുപോലെ ഒരെണ്ണം ആകെ രണ്ട് പേർക്കല്ലേ നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ഉള്ളൂ…..”
രാഘവൻ്റെ ആയിരുന്നു ആ മറുപടി…
അയ്യാൾ അതു പറഞ്ഞു തീർന്നതും വീണ്ടും അവരുടെ എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധ അവന് നേരെ നീണ്ടു…..
*******†******
മഹി ആകെ ഭ്രാന്ത് പിടിച്ച അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു… ഇവിടെ വരെ ഗൂഗിൾ മാപ്പ് നോക്കി ആണ് വന്നത്…എന്നാല് ഇവിടുന്ന് മുന്നോട്ട് ഉള്ള വഴി മാപ്പിൽ കാണിക്കുന്നത് പോലും ഇല്ല….
ഇനി ആരോട് എങ്കിലും ചോദിക്കാനെ വഴി ഉള്ളു…
അതിനായി അവൻ ഫോണിൽ നിന്നും മുഖം മാറ്റി ചുറ്റും നോക്കി…
അപ്പോഴാണ് അടുത്തുള്ള ഒരു ചെറിയ ചായക്കട എന്ന് തോന്നിക്കും വിധം ഉള്ള ഒരു കടയിൽ നിന്നും ചിലർ അവനെ തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് എന്ന് അവൻ മനസിലാക്കി…