മിയ, ആരാധനയോടെ സണ്ണിയെ നോക്കി.
“എന്റിച്ചായാ…നല്ലോണം നാല് കൊടുത്തൂടായിരുന്നോ ആ നാറിക്ക്… അവനിങ്ങ് വരട്ടെ… ഇനി അവനുള്ളത് ഞാൻ കൊടുത്തോളാം… അങ്കിളേന്ന് വിളിച്ചതാ ഞാനാ ചെറ്റയെ… ആ എന്നെയവൻ….’ “
അയാളത് പറഞ്ഞത് മിയക്ക് സഹിക്കാനായില്ല.
“പോട്ടെടീ… എനിക്കതല്ല സംശയം… മമ്മിക്കെന്താ അയാളോടിത്ര സ്നേഹം… അയാളെ തല്ലിയെന്നറിഞ്ഞ് ഭദ്രകാളി തുള്ളുകയല്ലായിരുന്നോ മമ്മി…”
ചെറിയൊരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെയാണ് സണ്ണിയത് പറഞ്ഞത്.
ആ ചിരിയുടെ അർത്ഥം മിയക്കും മനസിലായി.
“ഇച്ചായനെന്താ ഉദ്ദേശിച്ചേ… ?”
മിയയും കുസൃതിയോടെയാണ് ചോദിച്ചത്.
“ഞാനൊന്നും ഉദ്ദേശിച്ചില്ലേ…”
സണ്ണി ഷർട്ടഴിച്ച് ഹാംഗറിൽ തൂക്കി.
“ഏതായാലും മമ്മിയൊന്ന് പേടിച്ചിട്ടുണ്ട്… പക്ഷേ, ഇച്ചായൻ സൂക്ഷിക്കണം… എന്റെ മമ്മിയൊക്കെയാ… എന്നാലും വിഷമാ ഇച്ചായാ… എങ്ങിനെയാ മമ്മി പെരുമാറുകാന്ന് പറയാൻ പറ്റൂല..”
മിയ, അവനെ വലിച്ച് അടുത്തിരുത്തി, അവന്റെ വിരിമാറിൽ വിരലോടിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ സത്യം പറഞ്ഞാ മമ്മിക്കിത്ര പ്രശ്നമുള്ളതൊന്നും എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു… മമ്മിക്കെന്നോട് നല്ല പകയുണ്ട്… ചന്ദ്രേട്ടനും ഉണ്ട് പക… അത് ചന്ദ്രേട്ടനെന്നോട് പറയുകയും ചെയ്തു…”
“ അതാ ഞാൻ പറഞ്ഞത്.. ഇച്ചായൻ സൂക്ഷിക്കണോന്ന്…
എന്നാലും എന്റെ കുട്ടന്റെ ധൈര്യം ഞാൻ സമ്മതിച്ചു… രണ്ട് പേരേയും ഒന്ന് വിറപ്പിച്ച് നിർത്തിയല്ലോ…”
മിയ, അവന്റെ തലയുടെ പിന്നിൽ പിടിച്ച് ചുണ്ടുകൾ വായിലാക്കി ഊമ്പി.
“മൂഡൊക്കെ പോയി ഇച്ചായാ… പക്ഷേ, ഇപ്പോ പിന്നേം മൂഡ് വാരുവാടാ ചക്കരേ…”