“എനിക്കൊന്നും കേൾക്കണ്ട എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്… ”
മുറിക്കുള്ളിൽ നിന്നും അമ്മു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു
“അമ്മു വാതിൽ തുറക്ക് ഞാനാ ”
അർജുന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും അമ്മു അല്പനേരം നിശബ്ദയായി ശേഷം അല്പനേരത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ അർജുന് മുൻപിൽ ആ റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറക്കപ്പെട്ടു അർജുൻ പതിയെ റൂമിലേക്ക് കയറി ഹാളിൽ നിന്നും വിപരീതമായിരുന്നില്ല റൂമിലെ അവസ്ഥ റൂമിലെ വസ്തുക്കളും അവിടവിടെയായി ചിതറി കിടക്കുകയായിരുന്നു അർജുൻ റൂമിൽ മുഴുവൻ കണ്ണോടിച്ച ശേഷം അമ്മുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി
അമ്മു : അജു ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല… ആക്സിഡന്റിനെ പറ്റിയൊക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതല്ലേ പക്ഷെ ഇക്കാര്യം എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ ഒരിക്കലും ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിക്കില്ലായിരുന്നു…ഞാൻ നിന്നെ ചതിച്ചിട്ടില്ല അജു പ്ലീസ് എന്നെ വിശ്വസിക്ക്
അർജുൻ : നീ എന്താ വിളിച്ചിട്ട് ഫോൺ എടുക്കാത്തത്
അമ്മു : എടുത്തിട്ട് ഞാൻ നിന്നോട് എന്ത് പറയും… നിനക്ക് തരാനുള്ള ഉത്തരമൊന്നും എന്റെ കയ്യിൽ ഇല്ല അജു നീ എന്നെ കാണാൻ വരുമെന്ന് പോലും ഞാൻ കരുതിയില്ല
അമ്മു പതിയെ കണ്ണ് തുടച്ചു
അമ്മു : ഞാൻ ഇനി ഒരിക്കലും ഒരു ശല്യമാകില്ല എല്ലാത്തിനും സോറി…എന്നെ വെറുക്കാതിരുന്നാൽ മാത്രം മതി നീ പൊക്കൊ
അർജുൻ : കഴിഞ്ഞോ
അമ്മു : അജു…
അർജുൻ : എല്ലാം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞോന്ന് അപ്പോൾ ഞാൻ പൊക്കൊട്ടെ നിന്റെ സ്വർണ്ണമൊക്കെ തിരിച്ചുകൊണ്ട് കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്
ഇത്രയും പറഞ്ഞു അർജുൻ തിരിഞ്ഞു ശേഷം എന്തോ ആലോചിച്ച ശേഷം വീണ്ടും അമ്മുവിനെ നോക്കി