Posted by അപ്പോഴാണ് വിമലകുമാരി ടീച്ചർക്ക് ആശ്വാസമായത്.മകന്റെ അടുത്തിരുന്ന പ്രിൻസിയുടെ മുന്നിൽകൂടി ബ്ലഡ് കൊടുത് അരുൺ പോകാൻ നിന്നപ്പോഴാണ് പ്രിൻസി അവനെ വിളിച്ചത്.വാടിത്തളർന്ന മുഖത് ഗൗരവം വിടാതെ പ്രിൻസി അരുണിനടുത്തേക് ചെന്നു.
പ്രിൻസി;മോനെ ഒരുപാട് നന്നിയുണ്ട് എന്റ്റെ മകനെ രക്ഷിച്ചതിന്.
അരുൺ:അയ്യോ ടീച്ചറെ അതിൻറ്റെ കടമയല്ലേ.
പ്രിൻസി:എന്നാലും നീ ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്റ്റെ മകനിന്ന് ജീവനോടെ ഉണ്ടാകില്ലായിരുന്നു .
വികാരഭരിതയായി പ്രിൻസി പറഞ്ഞു.”അതുകണ്ട അരുൺ പ്രിൻസിയിയെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി.അവനാദ്യായിട്ടാണ് തൻറ്റെ പ്രിൻസി ഇത്ര വികാരഭരിതയായി കാണുന്നത്.ഇതുതന്നെ അവസരം എന്നവൻ തോന്നി.അവൻ പ്രിൻസിയെ സമാധാനിപ്പിക്കണമെന്നോണം അവരുടെ തോളിൽ കൈവച്ചു .എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു
അരുൺ :സാരമില്ല ടീച്ചറെ ഒരു ശിഷ്യനെന്ന നിലയിൽ എന്റ്റെ കടമമാത്രമേ ഞാൻ ചെയ്തുള്ളു.
പ്രിൻസി :എന്നാലും നീ ചെയ്ത ഈ ഉപകാരം ഞാനൊരിക്കലും മറക്കില്ല ,നിൻറ്റെ രക്തമ എന്റ്റെ മകൻറ്റെ ശരീരത്തിലൂടെ ഇപ്പോ ഓടുന്നത്.വിമല ടീച്ചർ ആദ്യമായി കരച്ചിലിൻറ്റെ വക്കത്തെത്തി നിക്കുന്നത് അരുൺ കണ്ടു.ഒരു പ്രത്യേക ആത്മനിർവൃതിയോടെ അവനതാസ്വദിച്ചു.പ്രിൻസിയുടെ തോളിൽ വച്ച അവൻറ്റെ കൈവിരലുകൾ അവൻ മെല്ലെ അവരുടെ നഗ്‌നമായ തോളിൽ തൊട്ടു.
അവൻ മെല്ലെ അവൻറ്റെ ഇരു കൈകളിലെയും വിരലുകൾ പ്രിൻസിയുടെ കഴുത്തിന്റെ സൈഡിൽ പതിയെ തടവി .പ്രിൻസിയുടെ ആ ചെറിയ സ്പർശംപോലും അവനെ വികാരഭരിതനാക്കി.കാരണം ഒരിക്കലും ഉരുകില്ലെന് കരുതിയ ആരാലും അടുക്കാൻപോലും കഴിയാത്ത തൻറ്റെ പ്രിൻസിയെയാണ് താനിപ്പോൾ വികാരപൂര്വം സ്പർശിച്ചത്.