സമയം നാലുമണി ആകുന്നു .……………
മുഖമൊക്കെ കഴുകിവന്ന മനു ഫോണെടുത്തു നോക്കുമ്പോൾ സൽമ മിസ്സിന്റെ മെസ്സേജ് ഉണ്ടായിരുന്നു അതിൽ…
“”എടാ എന്തെടുക്കുവാണ്…
ഞാൻ കോളേജിൽ നിന്ന് എത്തി കെട്ടോ..””
കൂടെ വശ്യമായി ചിരിക്കുന്ന ഒരു സ്മൈലിയും കൊഴുത്തുരുണ്ട കാലിലെ രോമങ്ങൾ നിറഞ്ഞ ഒരു ഫോട്ടോയും….
അതുകണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അവന്റെ അണ്ടിയൊന്നു വിങ്ങി.. ഇവിടെഇരുന്ന് ഓരോന്നു ചിന്തിച്ചു കൂട്ടുന്നതിലും ഭേദമാണ് മിസ്സിന്റെ കൂടെയുള്ള നിമിഷങ്ങൾ..
നല്ലൊരു ചായയും കുടിച്ചുകൊണ്ട് മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ നേരെ മിസ്സിന്റെ വീട്ടിലേക്കു വെച്ചുപിടിച്ചു. ആരെയും കൊതിപ്പിക്കുന്ന സൽമയുടെ മാദകമേനി ആരെയും പേടിക്കാതെ സമാധാനത്തോടെ കടിച്ചുപറിക്കാൻ അവന്റെ മനസും ശരീരവും വല്ലാതെ ദൃതി കൂട്ടികൊണ്ടിരുന്നു…..
പത്തുപതിനഞ്ചു മിനിറ്റത്തെ വണ്ടിഓട്ടത്തിന് ശേഷം മിസ്സിന്റെ രണ്ടുനില വീടിന്റെ മുന്നിൽ എത്തി അവൻ…..
പാതിതുറന്ന ഗേറ്റ് വണ്ടി അകത്തേക്ക് കയറ്റിയിട്ടു അടയ്ക്കുമ്പോൾ മനു ചുറ്റുപാടുമൊന്നു കണ്ണോടിച്ചു..
“”ഹ്മ്മ്മ്മ് ………… എല്ലാം മണിമാളികകൾ തന്നെ. “” സാധാരണക്കാരന്റെ ഒരു വീടുപോലും അടുത്തെങ്ങും ഇല്ലായിരുന്നു.
എല്ലാവരും ചുറ്റുമതിലും കെട്ടി വീടിനുള്ളിൽ തന്നെ ഒതുങ്ങിയത് കൊണ്ട് ഇവിടേയ്ക്ക് ആരുവന്നാലും ശ്രദ്ധിക്കില്ലെന്ന് അവനു മനസിലായി….
ബൈക്ക് മെല്ലെ ഉരുട്ടി മിസ്സിന്റെ കാറിന്റെ ബാക്കിലേക്കു ആരും കാണാതെ ഒതുക്കി വെച്ചിട്ടു കാളിങ് ബില്ലിൽ നീട്ടിയൊന്നു ഞെക്കി.””