ജീവനുതുല്യം സ്നേഹിച്ചതല്ലേ അപ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നി
സ്വാഭാവികമായിട്ട് വിഷമം കാണും…
അവസാനം എല്ലാ ബാഗും എടുത്ത് ഞാനും വർഷ ചേച്ചിയും കൂടി
കാറിന്റെ ഡിക്കിയിൽ വച്ചു….
‘എന്നിട്ട് അർച്ചന പത്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു….
‘ഞാൻ ഉടനെ തന്നെ തിരിച്ചുവരും അമ്മ വിഷമിക്കരുത്…
‘ഇറങ്ങുന്ന സമയത്ത് രണ്ടുപേരും പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു ….
ആ കാഴ്ച കണ്ട് എനിക്ക് സങ്കടം തോന്നി…
എന്നിട്ടു വർഷ ചേച്ചി പറഞ്ഞു നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും കരയാതെ നമ്മൾ
ദൂരത്ത് ഒന്നും പോകുന്നില്ലല്ലോ തൊട്ടടുത്തുള്ള ബാംഗ്ലൂരിൽ അല്ലേ….
അവസാനം ഞാനും വർഷ ചേച്ചിയും കൂടെ സമാധാനിപ്പിച്ച്
രണ്ടുപേരെയും…
എന്നിട്ട് വർഷ കാറിൽ കയറി…
പുറകെ അർച്ചനയും കാറിൽ കയറി….
പത്മയ്ക്കും എനിക്കും ഒരു ടാറ്റയും തന്നു…
കാർ പതിയെ മുന്നോട്ട് എടുത്തു…
ഒടുവിൽ നമ്മളെ രണ്ടുപേരെയും വിട്ടു അർച്ചന അകന്നു….
ആ രംഗം കണ്ടു പത്മ സ്റ്റെപ്പിൽ ഇരുന്നു….
അവളെ അങ്ങനെ അകന്നു പോകുന്നതും കണ്ടു എന്റെ മനസും
വീണു….
ഒരുപാട് കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട് പത്മ ഇനി കരയാൻ കണ്ണുനീരില്ല…
എല്ലാം വറ്റി പോയിരിക്കുന്നു…
പത്മ ഇപ്പോൾ ഒരു മരവിച്ച അവസ്ഥയിലാണ്…
അവസ്ഥ എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട്….
നീ എന്തു പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിക്കണം എന്ന് എനിക്കറിയില്ല…
എന്നാലും ഞാൻ പറഞ്ഞു വിഷമിക്കാതെ ..
ഞാനിപ്പോൾ ഉണ്ടല്ലോ കൂടെ…
ഞാൻ പത്മയെ എണീപ്പിച്ചു അകത്ത് സോഫയിൽ
കൊണ്ടുപോയിരുത്തി….
തൊട്ടടുത്ത് ഞാനും ഇരുന്നു….
ആ വലിയ വീട്ടിൽ ഇപ്പോൾ പത്മ ഒറ്റയ്ക്കാണ്…