വാണി കരയാൻ തുടങ്ങി. രജനിയും കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ദാമു വാനിയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി അവളുടെ മുലയിലേക്ക് നോക്കി കോധിയോടെ. കള്ള കണ്ണീര് ഒഴുക്കി മോളേ എന്ന് വിളിച്ചു. അയാള് വാണിയുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു തൻ്റെ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത്. തലയിൽ തലോടി. അയാള് വലിച്ചു ശ്വസിച്ചു.
ദാമുവിന് വിശ്വസികാനാവുന്നിലയിരുന്നു. ഈ സുന്ദരിയെ അടുത്തിത്തുപോലെ കിട്ടുമെന്ന്. അയാള് കൺട്രോൾ ചെയ്തു വാണിയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. വാണിയുടെ മുല നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് അതിൻ്റെ ചൂട്നുഭവിച്ചു. ആദ്യ തവണ അയാള് ഒരച്ഛൻ പെരുമരുന്നതുപോലെ നിന്ന്. അയാള് തന്നെ വണ്ണിയെ തന്നിൽ നിന്നും മാറ്റി കണ്ണീര് തുടച്ചു. എന്നിട്ട് നെറ്റിയിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്തു.
ദാമു: എൻ്റെ മോളിനി കരയരുത്. മോളേ സന്തോഷത്തോടെ വേണം ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോവാൻ.
വാണി കരചിലുനിർത്തി സന്തോഷത്തോടെ ജീപ്പിൽ കയറി സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പോയി.
രജനി: വാണികൊച്ചി നു സന്തോഷമായി. അവൾഎന്നും പറയും അച്ഛൻ്റെം അ മ്മടേം കാര്യം. ചേട്ടൻ ഉള്ളത് ഇനി അവൾകൊരആശ്വവാസമാകും.
ദാമു ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. എനിക്കും അങ്ങനെയാ രജനി. ഒരു മോളേ കിട്ടിയ സന്തോഷം. ഇനി മോളേ എനിക്ക് സ്നേഹിക്കണം.
രജനി: അടുത്ത ആഴ്ച മോള് ലീവിലആണെന്ന് തോനുന്നു. ഇടക്കു ഒരു ഹോളിഡേ ട്രിപ്പ് ഒറ്റക്ക്പോകാറുണ്ട്. അതു കൊടൈകാണലിലേക്കാണ്. അച്ഛൻ്റെ ഒരു ഓർമ്മ ദിവസം ആണ് അന്ന്. കൊടൈക്കനാലിൽ വച്ച് ഒരു ആക്സിഡൻറിൽ ആണ് വാണി യുടെ അച്ഛൻ മരിച്ചത്. അവിടെത്തന്നെ അടകണ്ടതയിട്ടു വന്നു. അവിടുത്തെ പള്ളിയിൽ. അതുകൊണ്ട് വാണി അങ്ങോട്ട് പോകും.