മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 11 [സ്പൾബർ]

Posted by

“മാത്തൂ…. ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും പലപ്പോഴും നിന്നെപ്പറ്റി സംസാരിക്കാറുണ്ട്… രണ്ടാൾക്കും ഒരുമിച്ച് നിന്നെ പ്രേമിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ.. പക്ഷേ,മണിമലയിൽ ഞങ്ങളിഷ്ടപ്പെട്ട ഒരേ ഒരാണ് നീയാ… അത് പ്രേമമാണോ എന്നൊന്നും ഞങ്ങൾക്കറിയില്ല… എന്നാലും നിന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് വേണം..”

തുടുത്ത മുഖത്തോടെ സൗമ്യ പറഞ്ഞു.

മാത്തുക്കുട്ടി ഒന്നും മിണ്ടാനാവാതെ ജീപ്പിൽ ചാരി നിൽക്കുകയാണ്. ഈ പൂറികളിത് എന്ത് ഭാവിച്ചാ… ?

ഇത് പ്രേമമല്ല…രണ്ടാളും കൂടി ഒരാളെ പ്രേമിക്കില്ലല്ലോ… ?
ഇത് മറ്റത് തന്നെ…
എങ്കിലും ഒന്നുറപ്പ് വരുത്തണം.

“നിങ്ങൾ പറഞ്ഞതൊന്നും എനിക്ക് മനസിലായില്ല… ഞാനെങ്ങിനെയാ നിങ്ങൾ രണ്ടാളേയും ഒരുമിച്ച് പ്രേമിക്കുക… ?”

എന്താണവരുടെ ഉദ്ദേശം എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്താനായി മാത്തു ചോദിച്ചു.

“അതൊക്കെ നിന്റെ ഇഷ്ടം… ഞങ്ങൾക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടാ… അത് പ്രേമമാണോ, മറ്റെന്തിങ്കിലുമാണോ എന്നൊക്കെ നീ ആലോചിച്ചാമതി..”

നാൻസി കാര്യം വ്യക്തമാക്കി.
മാത്തുക്കുട്ടിക്ക് വ്യക്തമാകുകയും ചെയ്തു.
പൂറികൾക്ക് കഴപ്പ്തന്നെ…

എടാ ഭാഗ്യവാനേ,, എന്ന് മാത്തുക്കുട്ടി സ്വയം വിളിച്ച്‌പോയി.
ഈ രണ്ട് പൂറികളേയും ഓർത്ത് വാണമടിച്ചതിന് കണക്കില്ല.
ഇവരെ രണ്ട് പേരേയും ഒരുമിച്ച് പ്രേമിക്കാനും, വേണ്ടി വന്നാൽ ഒരുമിച്ച് ഊക്കാനും താൻ തയ്യാറാണ്…

“മാത്തുക്കുട്ടീ….ഇപ്പോ കാര്യങ്ങളൊക്കെ മനസിലായല്ലോ…. ഇനി എന്താന്ന് വെച്ചാ നീ തീരുമാനിച്ചോ…”

അത് പറഞ്ഞ് നാൻസി, മാത്തുക്കുട്ടിയുടെ ഫോൺ വാങ്ങി രണ്ടാളുടേയും നമ്പർ സേവാക്കിക്കൊടുത്തു.
മൂന്നാളേയും ചേർത്ത് ഒരു വാട്സാപ്പ് ഗ്രൂപ്പും ഉണ്ടാക്കി.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *