എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 14 [അർജ്ജുൻ ദേവ്]

Posted by

ആ തെളിവവളുടെ മുഖത്തുവിടർന്ന നനുത്ത പുഞ്ചിരിയിലും പ്രതിഫലിയ്ക്കുന്നുണ്ടായ്രുന്നു…

“”…എങ്കി ഞാമ്പോയൊന്നു
കുളിച്ചേച്ചും വരാം..!!”””_ പറഞ്ഞശേഷം അവള് നേരത്തേകൊണ്ടുവന്ന ടവലുമെടുത്തു ഞാൻ ബാത്ത്റൂമിലേയ്ക്കു കയറി…

പക്ഷേ… കുളിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ മറ്റൊരുസംശയം…

…ധൈര്യന്തെളിയിച്ചാൽ പോരെ..?? അതിനവളെ ഡ്യൂട്ടിയ്ക്കു വിടേണ്ട കാര്യമുണ്ടോ..??

…ഇല്ല.! ഒരിക്കലുമില്ല.!
അങ്ങനെന്നെ താളിയ്ക്കാൻ നോക്കീട്ടവളു മൂഞ്ചണ്ട.!

ആ ചിന്ത മനസ്സിൽ കിടന്നോണ്ടാവും, അന്നെന്തോ പറ്റിയെന്നറിയില്ല, എത്ര കുളിച്ചിട്ടുമൊരു തൃപ്തിതോന്നിയില്ല…

മേത്തൊക്കെയെന്തോ ചെളി പറ്റിപ്പിടിച്ചപോലെ…

അതുകാരണം തലേദിവസമടിച്ചിട്ടൊരു ടാങ്കു വെള്ളമ്മുഴുവൻ ഞാൻ കുളിച്ചുതീർത്തു…

എന്നിട്ടും വെള്ളത്തോടുള്ളാസക്തി തീരുന്നില്ലെന്നേ…

മാത്രോമല്ല, അങ്ങോട്ടു ബാത്ത്റൂംവിട്ടിറങ്ങാനും മനസ്സനുവദിയ്ക്കുന്നില്ല…

എന്തിനേറെ പറയുന്നു, അന്നു സമയങ്കളയാമ്മേണ്ടി ഞാനിട്ടിരുന്ന തുണിയും മുടിതോർത്തിയ
ടവലുംവരെ അലക്കിയിട്ടു…

അതും കൈകൊണ്ട്…

വാഷിങ്മെഷീനിലൊക്കെയിട്ടാൽ ചിലപ്പോ നൂല് വലിഞ്ഞാലോ..??

അങ്ങനെ പരമാവധി ലാഗുംവരുത്തി ഞാൻ പുറത്തേയ്ക്കു വരുമ്പോൾ എന്നെ കൊല്ലാനുള്ള കലിപ്പിൽനിൽപ്പുണ്ട് മീനാക്ഷി…

എന്നാലാ അവസ്ഥയിലവൾക്കു സംയമനം പാലിയ്ക്കാനല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനും കഴിയുമായിരുന്നില്ല…

സങ്കടവും ദേഷ്യവുമെല്ലാങ്കൂടി ഒരുമിച്ചായപ്പോൾ അവളെന്നെ ദയനീയമായിനോക്കി വിരലിന്റെ ഞെട്ടയൊടിച്ചു…

അപ്പോഴേയ്ക്കും അവൾക്കരികിലെത്തിയ ഞാൻ ക്ലോക്കിലേയ്‌ക്കൊന്നു കണ്ണുപായിച്ചശേഷം പറഞ്ഞു:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *