രേഷ്മ – ഹ്മ്മ്.
രാഹുൽ – വൈകീട്ട് വരാം.
രേഷ്മ – ഹ്മ്മ്.
രാഹുൽ – മക്കളെ വെടിക്കെട്ട് കാണാൻ പറഞ്ഞു വിട്ടേക്കണേ..
രേഷ്മ – ഹ്മ്മ് ..
രാഹുൽ – എന്നിട്ട് വേണം എനിക്കെന്റെ കതിനെക്കു തീ കൊളുത്താൻ..
രേഷ്മ – വിരിയുമോ.
രാഹുൽ – വിരിയിക്കണോ.
രേഷ്മ – അയ്യോ വേണ്ടായേ.
രാഹുൽ – ഇപ്രാവശ്യം സാമ്പിൾ വെടിക്കെട്ട് നടത്താം.
സമയം പോലെ പിന്നീടെപ്പോയെങ്കിലും വിരിയിക്കാം പോരെ.
രേഷ്മ – ഒക്കെ രാഹുലിന്റെ ഇഷ്ടം.
രാഹുൽ – ഈ പെണ്ണിനെ വിരിയിച്ചു പൂവിട്ടിട്ടെ ഞാൻ നിർത്തു..
രേഷ്മ – ഹ്മ്മ് തോട്ടക്കാരന്റെ സമ്മതവും വാങ്ങി വെച്ചില്ലേ പിന്നെ എന്താ..
രാഹുൽ – അതെ ഈ തോട്ടവും അതിൽ വിരിയുന്ന പൂക്കളും ഇനി എനിക്ക് സ്വന്തം..
രേഷ്മ – ഹോ സമ്മതിച്ചേ..
എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ചേച്ചി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
ഫോണിലൂടെ ആയിരുന്നെങ്കിലും ആ ചിരി എന്റെ ഉൾകണ്ണിലൂടെ എനിക്ക് വ്യക്തമായി കാണാൻ പറ്റി.
രേഷ്മ – അയ്യോ മോളുണർന്നു ഞാൻ പോകാണെ എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ചേച്ചി പോയി.
സ്വപ്നമാണോ എന്നറിയാതെ ഞാൻ കുറച്ചു നേരം കൂടെ ചേച്ചിയെയും ഓർത്തു കിടന്നു. എപ്പോയോ ഉറങ്ങി പോയി
അമ്മയുടെ വിളി കേട്ടാണ് ഉണർന്നത്.
എന്തൊരുറക്കമാടാ നി.
ഒന്നെഴുനേറ്റ് വാ.
ദേ മുത്തശ്ശനെയും കൊണ്ടു ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഒന്ന് പോയേച്ചും വരാം.
ഉറക്കച്ചടവിൽ ആയിരുന്നെങ്കിലും ഞാൻ എഴുനേറ്റു കൊണ്ട്. എന്താ എന്ത് പറ്റി അമ്മേ മുത്തശ്ശന്നു.
ഹേയ് ഒന്നുമില്ലെടാ ചെറിയ ഒരു തല കറക്കം പോലെ.
ഡോക്ടറെ ഒന്ന് കണ്ടേച്ചും വരാം. എന്ന് കരുതി..
ഹ്മ്മ് ഞാൻ പേടിച്ചു പോയി ലേഖേ.