“ഏട്ടൻ പേടിക്കണ്ട എനിക്കെല്ലാം അറിയാം…ഏട്ടൻ എനിക്ക് വേണ്ടിയാണ് ചെയ്തതെന്നും, ഏട്ടന് ഇപ്പൊ അമ്മയെ എത്ര ഇഷ്ടമുണ്ടെന്നും, എല്ലാം….എനിക്കൊരു പരാതിയുമില്ല, ഒരു ദേഷ്യവുമില്ല…അമ്മയ്ക്ക് കൊടുക്കുന്ന സ്നേഹത്തിൽ ഇത്തിരി എനിക്ക് കൂടെ തന്നാൽ മതി….വേറൊന്നും വേണ്ട…”
മൃദുല അവനിൽ നിന്നും വിട്ടുമാറാതെ അത് പറയുമ്പോൾ എന്തു പറയണം എന്തു ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ കല്ലു പോലെ നിന്ന ഏട്ടനെ അവൾ വലിച്ചു കട്ടിലിലേക്കിരുത്തി,
“എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഏട്ടനോളം ഞാൻ വേറെ ആരെയും സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ല, ഏട്ടനെ വിട്ടു എനിക്ക് പോവാൻ പറ്റത്തില്ല…ചത്തു കളയും ഞാൻ…”
ഏങ്ങി ഏങ്ങി കരഞ്ഞു മൃദുല പറയുന്നത് കേട്ട
അഭിക്ക് അത്ര വിഷമം നിറഞ്ഞ അവസരത്തിലും ചെറു ചിരി വന്നു.
“മോളെ….നിന്നെ എങ്ങനെയാ ഞാൻ…നീ എപ്പോഴും എനിക്ക് എന്റെ അനിയത്തി അല്ലെ…നീ വന്ന ദിവസം മുതൽ ഞാൻ മറ്റൊന്നായി നിന്നെ കണ്ടിട്ടില്ല, കാണാനും പറ്റില്ല…”
അഭി പറഞ്ഞതും മൃദുലയുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ടു നിറഞ്ഞു.
“അമ്മയെ ഏട്ടന് അങ്ങനെ കാണാമെങ്കിൽ എന്നെയും കാണാൻ പറ്റും, ഓർമ വെച്ച നാൾമുതൽ ഉള്ളിലുള്ള ഇഷ്ടം അടക്കി ഞാൻ ജീവിച്ചത് ഏട്ടൻ ആണെന്നോർത്തിട്ടാ, അപ്പോഴാ അമ്മയും ഏട്ടനും…..ഇനി ഏട്ടനെ വേണ്ടാന്നു വെക്കണോങ്കിൽ ഞാൻ ചാകണം…എന്നെ ചത്തു കാണണമെങ്കിൽ ഏട്ടൻ എന്താന്നു വെച്ചാൽ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്തോ…”
അത്രയും പറഞ്ഞു മുഖം വീർപ്പിച്ചു മൃദുല തന്റെ മുറിയിലേക്ക് ചവിട്ടിത്തുള്ളി പോയപ്പോൾ ചക്രവ്യൂഹത്തിൽ പെട്ട അഭിമന്യുവിനെ പോലെ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു.