അല്ലേലെ പെണ്ണ് കലിപ്പില. ഇനി ചിരിച്ചും കൂടി കണ്ട ഭ്രാന്തെടുത്തു ചിരവ കൊണ്ട് തന്റെ തലയ്ക്കു അടിക്കാനും മടിക്കില്ല.
അനു…
ഏയ് അനുക്കുട്ടി…
അനുവിന്റെ തോളിൽ വച്ച ദേവന്റെ കൈ അവൾ ദേഷ്യത്തിൽ തട്ടി മാറ്റി
ശെരി തോറ്റു. ഇനി അതിന്റെ പേരില് മുഖം വീർപ്പിക്കണ്ട താൻ എന്താന്ന് വച്ച പെട്ടെന്ന് ഉണ്ടാക്കൂ. പിന്നെ..കുറച്ചു എന്തേലും മതി…
അത് പറഞ്ഞു അവൻ അനുവിനെ തിരിച്ചു കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി അവളുടെ നെറ്റിയിൽ നെറ്റി കൂട്ടി ഒരു കുഞ്ഞു മുട്ട് മുട്ടി. എന്നിട്ട് മോളുമായി കട്ടള പടിയിൽ ചെന്നിരുന്നു. ദേവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടു അനുവിന്റെ മുഖം താമര വിരിയുന്ന പോലെ വിരിഞ്ഞു. പിന്നെ അവിടെ നടന്നത് ഒരു യുദ്ധം തന്നെയായിരുന്നു.
കിണറിൽ നിന്ന് (അടുക്കളയിൽ നിന്ന് തന്നെ എടുക്കുന്ന പഴയകാല കിണർ )വെള്ളമെടുക്കുന്നു അരി കഴുകുന്നു ഗ്യാസ് അടുപ്പിൽ കുക്കർ വയ്ക്കുന്നു. തേങ്ങ ചിരകുന്നു. അങ്ങനെ ആകെ മൊത്തം അര മണിക്കൂർ അനുവിന്റെ കുഞ്ഞു വിഭവം റെഡി.
ഈ സമയമത്രയും അവളുടെ പിന്നഴകിന്നെ തുള്ളലും മാർക്കുടങ്ങളുടെ ചാട്ടവും ദേവന്റെ കണ്ണുകൾക്ക് വിരുന്നായി. അതെല്ലാം ദേവൻ കണ്ണിമ വെട്ടാതെ നോക്കി നിന്നു.ഓട്ടപ്പാചിലിന്റെ ആവും അനു നന്നായി വിയർത്തു കിതയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അടുക്കളയിലെ തന്നെ ചെറിയ ഒരു മേശയിൽ അവൾ എല്ലാം വിളമ്പി
ഉണക്കലരി കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ കഞ്ഞി. ജീരകവും ചിരവിയ തേങ്ങയും ഒക്കെ ചേർത്തുണ്ടാക്കിയത്. ഉണക്കലരിയുടെയും ജീരകത്തിന്റെയും മണം
ആഹ് ഹ്
ദേവൻ അത് ആഞ്ഞു വലിച്ചെടുത്തു