Posted by (ഒരാഴ്ചക്ക് ശേഷം)
ആഷിക ഓരോ ദിവസം കഴിയും തോറും അവനോട് ദേഷ്യം കൂടി കൂടി വന്നു, റാഷിക എന്നും മുണ്ടേങ്ങാതെ അവനെ ഫോൺ വിളിക്കും, പക്ഷെ കിട്ടില്ല. അവൻ എന്തെകിലും സംഭവിച്ച് കാണുമോ എന്ന പേടിയായിരുന്നു അവൾക്ക്.
“എന്ന ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ അമ്മെ” ഞാൻ ബാംഗ്ലൂരിലേക്ക് പോകാൻ വേണ്ടി വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങാൻ നേരം അമ്മയോട് യാത്ര പറഞ്ഞു. കിച്ചുവും അവിടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു, അവന് ഞാൻ കൈ കൊടുത്ത് യാത്ര ചോദിച്ച്. ഞാൻ ഇതിൽ നിന്നും പിന്മാറിയതിനെ പല കള്ളങ്ങൾ പറഞ്ഞകിലും ഒന്നും അവന് വിശ്വാസം വന്നിട്ടില്ല.
എന്നെ യാത്ര ആകാൻ അവരും വരാം എന്ന് പറഞ്ഞേക്കിലും ആരോടും അവരണ്ട എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു. വീടിന്റെ അടുത്ത് ഉള്ള ഒരു ഓട്ടോ ഓടിക്കുന്ന ചേട്ടൻ ആണ് എന്നെ കൊണ്ടാകാൻ വരുന്നത്. ആരോടും വരണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞത് പോവുന്നതിന് മുന്നേ എനിക്ക് അവരുടെ കോളേജിന്റെ മുന്നണിൽ കൂടി പോയി അവസാനമായി അവരെ ഒന്ന് കാണണം, രണ്ട് പേരെയും. ഇപ്പൊ ഞാൻ എന്നെ പോലെ അല്ല എന്നാണ് അമ്മ കഴിഞ്ഞ ഒന്ന് രണ്ട ദിവസമായി പറഞ്ഞത്ത്, എല്ലാം മറക്കാനും ഇതിൽ നിന്നും ഓടിയൊളിക്കാനും ആരും ഒന്നും അറിയാതെ ഇരിക്കാനും എനിക്ക് കൂറേ കാലം ഞാൻ അല്ലാതെ ആയെ പട്ടു. അങ്ങനെ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് ഉള്ള എന്റെ യാത്ര ഞാൻ തുടങ്ങി…
“ചേട്ടാ… ഇവിടെ കുറച്ച് നേരം ഒന്ന് വെയിറ്റ് ചെയ്യണേ, ഒരു ഫ്രണ്ടിനെ കാണാൻ ആണ്” കോളേജിന്റെ മുന്നിൽ എത്തിയതും ഞാൻ അയാളോട് പറഞ്ഞു. റാഷിക ഏകദേശം ബസിൽ വരേണ്ട സമയം ആയിട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നു, ഒരു 10 മിനിറ്റ് കൂടി കഴിഞ്ഞ ആഷികയും വരും. ഞങ്ങൾ അവിടെ ഒരു കുറച്ച് നേരം കാത്ത് നിന്നു. വാച്ചിലേക്ക് ഞാൻ സമയം നോക്കി തല ഉയർത്തിയതും കണ്ട കാഴ്ച എന്നിൽ ഞെട്ടലും സന്തോഷവും സങ്കടവും എല്ലാം തന്നു.