Posted by ഔസപ്പച്ചന്റെ മോളെ പിന്നാലെ ഒരുത്തനും നടക്കേണ്ട. അവർ എല്ലാവരോടും ഒരു താക്കീത് നൽകി അവിടെ നിന്നും പോയി. ജോർജിന്റെ ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. അവൾ അവനെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് കരഞ്ഞു. എല്ലാവരും അവനെയും അനന്തുവിനെയും എടുത്തു ആശുപത്രിയിൽ പോയി. അവളും സ്നേഹയും കൂടെപ്പോയി.
ആശുപത്രിയിൽ ഒരു ചെറിയ സർജറിക്കു ശേഷം അവനെ റൂമിലേക്ക്‌ മാറ്റി. പോലീസ് വന്നു അന്വേഷിച്ചു. പക്ഷെ അവരൊക്കെ ഔസപ്പച്ചന്റെ ആളുകളായിരുന്നു. അതാണ്‌ അവർക്കിത്ര ധൈര്യം. അവർ പേരിനു വേണ്ടി ഒന്ന് വന്നു പോയി അത്ര മാത്രം.
റിലേറ്റീവ് എന്ന നിലയിൽ അവനു കൂട്ടായി അവൾ ഇരുന്നു. കോളേജിനു പുറത്തുള്ള സംഭവം കൊണ്ടുതന്നെ കോളേജ് അധികൃതർ കേസ് കൊടുത്തില്ല. അവനു ബോധം തെളിഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്നു.
അവൾ അവനെയും നോക്കി ബോധം തെളിയുന്നതുവരെ അവിടെ ഇരുന്നു. 2മണിക്കൂറിനു ശേഷം ജോർജിന് ബോധം തെളിയുമ്പോൾ അവൾ തന്റെ അടുത്തിരിക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്. അവൻ പതിയെ എല്ലാം ഓർത്തെടുത്തു. അന്ന.. അവൻ വിളിച്ചു. ആ വിളിയിൽ അൽപ്പം സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവനുണർന്നത് കണ്ടപ്പോൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് അവൾ കരഞ്ഞു.
ജോർജ് : ഡീ നീ പോയില്ലേ.
അന്ന : 3 ദിവസം എങ്കിലും ഇവിടെ കിടക്കണം. സ്റ്റിച് അഴിച്ചിട്ടേ പോകാൻ പറ്റുകയുള്ളു.
ജോർജ് : ഹും, നീ വീട്ടിൽ പറയണ്ട അവർ വിഷമിക്കും.
അന്ന : ഇല്ല പറയുന്നില്ല. കരഞ്ഞ മുഖം കുലുക്കി കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.
കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അവന്റെ കൂടെ ബെഡിൽ ഇരുന്നു. ഇൻജെക്ഷന്റെ പവർ വിട്ടപ്പോൾ വേദന കൊണ്ട് ബുദ്ധിമുട്ടിയ അവനെ അവൾ സമാധാനിപ്പിച്ചു. ഇതിനിടയിൽ നേഴ്സ് വന്നു ഒരു കുപ്പി മരുന്ന് കയ്യിൽ കുത്തി വെച്ചു. അൽപ്പനരത്തിന് ശേഷം അവനു വേദന കുറഞ്ഞു.