രാജേഷിനെ തയ്യല് പഠിപ്പിച്ച മായേച്ചി 2 [Hari]

Posted by

ചേച്ചി എൻ്റെ അടുത്ത് വന്ന് എന്നെ തൻ്റെ വിയർത്ത് നാറുന്ന കക്ഷ വിടവിൽ ലോക്ക് ചെയ്ത് എൻ്റെ കവിളത്ത് കുറെ നാളുകൾക്ക് ശേഷം അമർത്തി ഒരുമ്മ തന്നു .

വല്ലാത്ത വിയർപ്പ് വാടയും മൂത്രത്തിൻ്റെയും ആയുർവേദിക് സോപ്പിൻ്റേയും മത്ത് പിടിപ്പിക്കുന്ന പരിമളവും ചേച്ചിയുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് എൻ്റെ മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ച് വീശാൻ തുടങ്ങി .

അടുക്കള പണി പാതി നിർത്തിയിട്ടുള്ള വരവാണ് രമ്യേച്ചി എന്നെനിക്ക് മനസിലായി .

ആ കന്നി പെണ്ണിൻ്റെ ചൂടൻ പെൺ ചൂര് എൻ്റെ മൂക്കിനേയും ശരീരത്തേയും പുളകം കൊള്ളിച്ചു എന്ന് വേണം പറയാൻ .

” എന്താട എവിടെ പോവുവാ ? ”

എന്നെ കക്ഷത്തിൽ ലോക്ക് ചെയ്ത് പിടിച്ച് കൊണ്ട് ചേച്ചി എന്നോട് തിരക്കി .

” ഞാൻ ഞാൻ റേഷൻ കടയില് ”

” എന്നിട്ട് സഞ്ചിയും കാഡും എന്താ എടുക്കാൻ മറന്നോ മോൻ ?”

” ഇല്ല ഇച്ചേയി . രാജേഷ് പോയിട്ട് കുറെ ആയി . അവനെ അന്വേഷിക്കാൻ എന്നെ അമ്മ വിട്ടതാ ”

” ആ ഇന്ന് നല്ല തിരക്കാണ് . അവൻ ക്യൂവിൽ ഉണ്ടവും . നമുക്ക് പോവാം .

എന്ന് പറഞ്ഞ് ചേച്ചി എന്നേയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് റേഷൻ കടയിലേക്ക് നടന്നു .

നടത്തത്തിൽ ചേച്ചിയുടെ മുലകൾ എൻ്റെ മുഖത്ത് അമരാനും ആടി കളിക്കുന്ന ചന്തി എൻ്റെ വയറിൽ വന്ന് അമരാനും തുടങ്ങിയിരുന്നു .

ആ മത്ത് പിടിപ്പിക്കുന്ന വാടയും സഹിച്ച് ചെറുതായി കമ്പിയായ കുട്ടനുമായി ഞാൻ ചേച്ചിയോടൊപ്പം നടന്നു .

റേഷൻ കടയിലേക്കുള്ള വഴിയാണ് ഇല്ലവും ഇല്ലത്തെ ഉണ്ണൂലിമാവും നിൽക്കുന്നത് .

ആ ഭാഗത്ത് എത്തിയതും രാജേഷിൻ്റെ അടക്കിപ്പിടിച്ചുള്ള ചെറിയ കരച്ചിൽ കേൾക്കാമായിരുന്നു .

” വിട് ചേച്ചി എനിക്ക് വീട്ടിൽ പോണം ” ഹ് ഹ്

” മിണ്ടാതെ നില്ലട അവിടെ . നിനക്ക് തല്ല് വേണോ ? ഉം ”

” ഊ ഉം വേണ്ട ! i

” എന്നാൽ മിണ്ടാതെ അടങ്ങി നിക്ക് മര്യാദക്ക് ”

എന്നുള്ള സംസാരവും ഞാനും രമ്യേച്ചിയും കേട്ട് ഞങ്ങൾ പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി അൽപ നേരം നിന്നു .

” മിണ്ടാതെ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ ഇങ്ങ് വാട”

എന്ന് പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ എന്നോട് പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് രമ്യേച്ചി എൻ്റെ കയ്യും പിടിച്ച് ഇല്ലത്തെ തൊടിയിലെ ഗേറ്റ് ഇല്ലാത്ത ഊട് വഴിയിലൂടെ തൊടിക്കകത്തേക്ക് കയറി .

ഞങ്ങൾ രണ്ട് പേരും ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ ഉണ്ണൂലി മാവ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നതും രാജേഷിന് അമ്മ കൊടുത്ത് വിട്ട റേഷൻ സഞ്ചി റേഷനും നിറച്ച് ഒരു അടക്കാ മരത്തിൻ്റെ ചുവട്ടിൽ ഇരിക്കുന്നു .

ഒപ്പം മണ്ണെണ്ണ നിറച്ച ചില്ല് കുപ്പിയും സൈഡിൽ ഇരിക്കുന്നുണ്ട് .

ഇതെല്ലാം വെച്ച് ഈ പഹയൻ ഈ കാട്ടിൽ ഒറ്റക്ക് എന്ത് എടുക്കുവാ എന്നും ചിന്തിച്ച് ഞാനും രമ്യേച്ചിയും സഞ്ചി ഇരിക്കുന്ന അടക്കാമര ചുവട്ടിലേക്ക് കാലൊച്ച കേൾപ്പിക്കാതെ കുനിഞ്ഞ് കുനിഞ് മെല്ലെ നടന്നു .

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *