അറിയാത്തൊരു തരം ആനന്ദം അനുഭവപ്പെട്ടപ്പോൾ, സാവിത്രി തേങ്ങി. കൂടുതൽ കൂടുതൽ വേണമെന്ന് ഇപ്പോൾ അവൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അവളുടെ കാലുകൾ വിറക്കാൻ തുടങ്ങി. അവള് അവന്റെ മുടിയില് വിരലോടിച്ചു.
ശാരീരികമായ അടുപ്പത്തിന്റെ ആലസ്യത്തിൽ മുഴുകിയിരുന്നെങ്കിലും, സാവിത്രി എവിടെയോ ഒരു ചെറിയ സംശയം അനുഭവിച്ചുതുടങ്ങി. സഹോദരനെന്നതിന് അപ്പുറത്തേക്ക് ഉണ്ണി ഇപ്പോൾ മാറുകയാണോ? ഇതൊരു തെറ്റാണോ? ആശയക്കുഴപ്പത്തിന്റെ അലകൾ അവളെ ഇടയ്ക്കിടെ വന്നുമൂടി. അവസാനം സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതിനെ കുറിച്ചും അവൾക്ക് ഭയം തോന്നി. വികാരങ്ങൾക്കിടയിൽ, ബുദ്ധിയും യുക്തിയും ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തി…
പതുക്കെ, സാവിത്രി ഉണ്ണിയുടെ മുടിയിൽ പിടിച്ചുവലിക്കാൻ തുടങ്ങി – അവന്റെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കാനുള്ള, നേർത്തൊരു പ്രതിഷേധത്തിന്റെ സൂചനപോലെ. ഉണ്ണിയുടെ ചുണ്ടുകൾ പതുക്കെ അവളുടെ വയറിൽ നിന്നുയർന്നു. ആശ്വാസത്തിന്റെ നെടുവീർപ്പോടെയാണോ, അതോ നിരാശയുടെ താരതമ്യമില്ലാത്ത വേദനയോടെയാണോ, ശബ്ദമില്ലാത്ത ഒരു മൂളൽ മാത്രം അവളില് നിന്നുതിര്ന്നു.
“ഉണ്ണീ…അനിയത്തിയാണെന്നോർത്താൽ നീ…” സാവിത്രി ശബ്ദം താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. സഹോദരിയെന്ന വാക്കിന്, അവള് പ്രത്യേക ഊന്നല് കൊടുത്തു. “വേണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ നിർത്താം, സാവിത്രീ…” ഉണ്ണിയുടെ ശബ്ദം നേർത്തതായിരുന്നു.
സാവിത്രിയുടെ മറുപടി അവനെ സ്തബ്ധനാക്കി: “ഉണ്ണീ… നിർത്തല്ലേ… പുതിയതൊക്കെ കണ്ടെത്തൂ…”
അവന്റെ ചുണ്ടുകള് മെല്ലെ അവളുടെ വയറ്റിലൂടെ താഴോട്ടിറങ്ങാന് തുടങ്ങി. അവളെ കൂടുതലറിയാന്, പുതിയ ചക്രവാളങ്ങള് കീഴടക്കാന് വെമ്പുന്ന ഒരു പുരുഷന്റെ ഉത്സാഹം അവനില് തുടിച്ചു. പതിയെ, അവന്റെ വിരലുകൾ അവളുടെ അടിവസ്ത്രത്തിന് അടിയിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞുകയറാൻ തുടങ്ങി.
വിവേകത്തിന്റെ അവസാനത്തെ അണക്കെട്ടും തകർന്നു വീഴാൻ പോകുന്ന നിമിഷങ്ങൾ. ശരിയോ തെറ്റോ എന്ന ചിന്ത അപ്രസക്തമാകുന്ന അവസ്ഥ. വിധി എന്നൊരാൾ കളിക്കാനൊരുങ്ങുന്ന ക്രൂരമായ ഒരു കളിയുടെ ആരംഭമാണോ ഇത്?
സാവിത്രിയുടെ ശ്വാസം കനത്തു. അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഭ്രാന്തമായൊരു തിളക്കം. ചെറുതും വലുതുമായ ഒച്ചകളും നെടുവീർപ്പുകളുമായി, ആ മുറി ചില്ലിട്ട ചിത്രങ്ങൾ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടിലേക്ക് മാറാൻ പോകുകയായിരുന്നു.
സാവിത്രി: “ഉണ്ണീ… ഇതൊക്കെ എനിക്ക് പുതിയതാണ്… Besides… ഞാൻ ചെറുപ്പത്തിൽ ഒന്നും… കൂട്ടുകാരികൾ ചിലതൊക്കെ പറയുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അവിടെ തൊടാൻ പോലും എനിക്ക് പേടിയാണ്.”
ഉണ്ണി ഒരിക്കൽ കൂടി അവളുടെ അടിവസ്ത്രത്തിന് മുകളിലൂടെ ചുംബിച്ചു.