മൂന്നുപേരും കിടുങ്ങിപ്പോയി. കല്യാണിയമ്മ ദയനീയതയോടെ പിള്ളേരെ നോക്കി,ശേഷം പേടിയോടെ കതക് തുറന്നു. വെളിയിൽ നിന്നും സേവിച്ചൻ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.
അയാൾ അവരെയെല്ലാം ഒന്ന് തറപ്പിച്ചു നോക്കി. പിന്നെ വാതിലടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു. കല്യാണിയമ്മ ഭീതിയോടെ പിന്നിലേക്ക് മാറി. കാവ്യയും, സുഷമ്മയും വിറച്ചു കൊണ്ടെണീറ്റു.
————————————————————-
“കല്യാണിയമ്മേ ഇത് നാലാം മാസം ആണ് പലിശ മുടങ്ങുന്നത്” – സേവിച്ചന്റെ സ്വരവും മുഖവും മാറി.
കല്യാണിയമ്മ ഒന്നും പറയാതെ താഴോട്ട് നോക്കി നിന്നു.
“താഴെ നോക്കി നിന്നിട്ട് കാര്യമില്ല കല്യാണിയമ്മേ. ” സേവിച്ചൻ പല്ലു കടിച്ചു. പിന്നെ ആ മൂന്നു പെണ്ണുങ്ങളെയും നോക്കി.
പിന്നെ ഉള്ളിലേക്കു നടന്നു, ഒരു മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നു, ശേഷം എല്ലാവരെയും നോക്കി.
“തല്ക്കാലം കല്യാണിയമ്മയിങ്ങു വന്നേ. നിങ്ങള് ഇവിടിരിക്ക്. ”
കാവ്യയും, സുഷമ്മയും പേടിയോടെ അവിടെ സെറ്റിയിൽ ഇരുന്നു..
ഭയന്ന് വിറച്ചു കല്യാണിയമ്മ ആ മുറിയിലേക്ക് കയറി. സേവിച്ചൻ പിന്നാലെ കേറി മുറിയുടെ വാതിൽ അടച്ചു. പിന്നെ ആ മുറിയിലെ കട്ടിലിൽ കയറിയിരുന്നു.
“കല്യാണി എല്ലാം സെറ്റല്ലേ, അവർക്ക് സംശയമൊന്നും ഇല്ലല്ലോ…”
“ഇല്ലെടാ കുട്ടാ…”
കല്യാണി അവന്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നു…
“എങ്കിൽ തുടങ്ങാം…” അവൻ ചോദിച്ചു. കല്യാണിയമ്മ തലയാട്ടി..
അവര് വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തേക്കിറങ്ങി, കല്യാണി കരഞ്ഞു കൊണ്ട്, അവർക്ക്പിന്നാലെ വില്ലൻ പരിവേഷത്തിൽ സേവിച്ചനും.
അത് കണ്ടു മറ്റു രണ്ടു പെണ്ണുങ്ങളും പേടിച്ചു.
“ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ കല്യാണി, പണം തരുമ്പോൾ ഞാൻ അകത്തു കേറാറില്ല എന്ന്. പക്ഷേ എനിക്ക് പണം കിട്ടാത്തപ്പോൾ ഞാൻ അകത്തു കേറും, അത് അടുക്കളയിലും ആകാം, ഇത് പോലെ കിടപ്പു മുറിയിലും.” സേവിച്ചൻ ഒരു കൊല ചിരി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
പേടിച്ചു വിറച്ച കല്യാണിയമ്മ ഓടി വന്നു സേവിച്ചന്റെ കാലിൽ കെട്ടിപ്പിച്ചു.
“സേവിച്ച ഞാൻ കാല് പിടിക്കാം ഞങ്ങളെ ഒന്നും ചെയ്യരുത്. ” അവർ കേണപേക്ഷിച്ചു.
അവളുടെ അഭിനയ പാടവത്തെ സേവിച്ചൻ മനസ്സാൽ അഭിനന്ദിച്ചു. എന്നാൽ അഭിനയിച്ചു തകർത്തേക്കാം എന്നവനും കരുതി.