“ഹാആആ… അമ്മേയ്യ്യോ…” കല്യാണിയമ്മ നിലവിളിച്ചു പോയി… പിന്നെയും, പിന്നെയും സേവിച്ചന്റെ കൈകളുയർന്നു താണു, കല്യാണിയമ്മയുടെ ചന്തികൾ ചോര നിറമായി, അവരുടെ നിലവിളികളാൽ റൂം നിറഞ്ഞു, പക്ഷേ ഒരിക്കൽ പോലും അവർ ആ പോസ്സിഷൻ മാറിയില്ല…
അവരൊരു ഒത്ത കൂതിച്ചി ആയി മാറിയെന്നു സേവിച്ചന് മനസ്സിലായി, അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ചിരി വിരിഞ്ഞു.
അവൻ അവരെ എടുത്തുയർത്തി ചുംബിച്ചു.
“കല്യാണി നിന്നെ എനിക്കങ്ങു ബോധിച്ചു.. അപ്പോൾ ഇനി നീ പൊക്കോ.. ഇനി മുതൽ ഞാനങ്ങു വന്നോളാം..’
വസ്ത്രങ്ങൾ നേരയാക്കി അവർ മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങി. അവരുടെ മുഖത്തു തന്റെ കാര്യം സാധിച്ചതിൽ ഉള്ള സന്തോഷമുണ്ടായിരുന്നു.
അമ്പലം കടന്നു വീട്ടിലേക്ക് ഉള്ള വഴി തിരിഞ്ഞപ്പോൾ മാത്രം ചെറിയൊരു കുറ്റബോധം അവരെയല്ലട്ടി..
എന്റെ ഭഗവതി ചാവാനുള്ള ധൈര്യമില്ല ഇല്ലെങ്കിൽ ഈ ഗതി വരുന്നതിനു മുൻപേ ഞാൻ ഈ ജീവിതമങ്ങവസാനിപ്പിച്ചേനെ..
അല്ല എന്തിനു ഒറ്റ ജീവിതമല്ലേ ഒള്ളൂ, ഇനി വരുന്നത് പോലെ വരട്ടെ.. ചെയ്യാൻ പോകുന്ന തെറ്റൊക്കെ ക്ഷമിക്കണേ ദേവി.. അവർ ഉള്ളിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു..
————————————————————-
മുകളിലെ കറങ്ങുന്ന ഫാനിലേക്ക് നോക്കി ഉറങ്ങാതെ കിടക്കുകയായിരുന്നു കല്യാണിയമ്മ. കഴിഞ്ഞതിനേക്കാൾ ഭയാനകമാണ് ഇനി വരാനിരിക്കുന്നത് എന്നവർക്ക് ബോധ്യമായിരുന്നു.
സേവിച്ചന്റെ കൈയിൽ നിന്നും വാങ്ങിയ പണം കൊടുക്കുന്നത് വരെയും അവനിൽ നിന്ന് രക്ഷപെടാനാവില്ല. അവൻ വിടില്ല.
ഇനി നാളെ ചിലപ്പോൾ ഇത്തരമൊരു വായിലെടുപ്പിൽ തീരില്ല, അവൻ തന്റെ പൂറു തുറക്കും. ആ ചിന്ത പെട്ടെന്ന് തന്നിലൊരു ചലനമുണ്ടാക്കുന്നത് അവരറിഞ്ഞു. കെട്ടിയോൻ മരിച്ചതിനു ശേഷം പതിനഞ്ചു കൊല്ലമായി, ഇതുവരെയും താൻ കാത്തു സൂക്ഷിച്ചതൊക്കെ ഇനി മറ്റൊരുവൻ അനുഭവിക്കും.
വേദനയേക്കാൾ ആ ചിന്ത ശരീരത്തെ ചൂട് പിടിപ്പിക്കുന്നു എന്നത് കല്യാണിയമ്മയെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി. അപ്പോൾ തന്റെ ശരീരവും അത് ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടോ?…. ഉണ്ടാവും.. അതാണല്ലോ ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.
സേവിച്ചന്റെ കുണ്ണ ഒത്ത ഒരു സാധനമാണ്. ഇന്ന് തന്നെ എത്രനേരം ഊമ്പിയപ്പോൾ ആണ് അവൻ പാൽ ചുരത്തിയത്. അപ്പോൾ ആ സാധനം പൂറിൽ കയറിയാൽ…. ഓഹ്ഹ്ഹ് ഓർക്കാൻ കൂടി വയ്യ.. അവരുടെ പൂറു നനഞ്ഞു.