Posted by അവൻ ഷവറിന്റെ ചുവടുവിൽ കണ്ണടച്ചു നിന്നു. അകലെ, മായ ചായയുമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വരുന്നത് പോലെ റോഹിത്തിന് തോന്നി. ഈ പത്തു ദിവസങ്ങൾ, ഒരു പുതിയ വെളിച്ചം കൊണ്ടുവരും…അതോ കോളിളക്കമോ? കാലം മാത്രമേ ഉത്തരം തരൂ.
XXX
ചായ ഉണ്ടാക്കുമ്പോൾ മായയ്ക്കൊരു അസ്വസ്ഥത ഉണ്ടായിരുന്നു. നെഞ്ചിനുള്ളിൽ ഒരു കിളി ചിറകടിക്കുന്നത് പോലെ. ഇതാരെങ്കിലും കണ്ടാലോ? ഇല്ല, ഇല്ല, ഈ പുൽക്കൊടി പറക്കൽ, ആരറിയാൻ? ഏട്ടന് സർപ്രൈസ് നൽകണം എന്ന ആവേശം പകുതിയും, കണ്ടുമുട്ടിയപ്പോൾ ഉള്ളിലൂടെ കടന്നുപോയ ആ തരംഗം പകുതിയും. ഇതെന്താ, ഇങ്ങനെ തോന്നുന്നത്?
ചായയും അല്പം ഏട്ടന്റെ ഇഷ്ട ബിസ്ക്കറ്റുമെടുത്തു മായ മുകളിലെത്തി. കുളിമുറിയിൽ നിന്നും വെള്ളത്തിന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നു. പതിയെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു.
“ഏട്ടാ, ചായയും ബിസ്ക്കറ്റും മേശപ്പുറത്തു വച്ചിട്ടുണ്ട്. കുളികഴിഞ്ഞ് കുടിക്ക്. ഞാൻ പോയി എന്തെങ്കിലും അത്താഴത്തിന് ഉണ്ടാക്കട്ടെ… വിശക്കുന്നുണ്ടാകും.”
അകത്ത് നിന്ന്ന്നും റോഹിത്തിന്റെ മറുപടി വന്നു:
“ഓക്കെ മായേ, ഒന്നും സ്പെഷലായി ഉണ്ടാക്കേണ്ട. എന്തെങ്കലും ഉണ്ടെങ്കിൽ പോരെ.”
ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ മായ താഴേക്ക് നടന്നു. എന്താണ് അത്താഴത്തിന് ഉണ്ടാക്കേണ്ടത്? ചിക്കനോ, മീനോ? ഇല്ല, ഒന്നും മേടിക്കേണ്ട. ഏട്ടന് വീട്ടിലെ ഭക്ഷണം ഇഷ്ടമല്ലെ? ഒരു ആശയവും തോന്നുന്നില്ല. അങ്ങനെ ആലോചിക്കുമ്പോഴേക്കും അവളുടെ കൈകൾ അറിയാതെ സ്വന്തം അരക്കെട്ടിൽ പതിഞ്ഞിരുന്നു.
അവിടെയുള്ള ഒരു നേർത്ത വളവ്… ‘ഹൊ, എന്താണിത്?’ കഴിഞ്ഞ കുറേ മാസങ്ങൾക്കിടയിൽ, പതിയെ പതിയെ, ശരീരം മാറുന്നുണ്ടായിരുന്നു…പക്ഷേ, അതൊന്നും ഇത്ര തെളിഞ്ഞുനോക്കാൻ മായക്ക് തോന്നിയിരുന്നില്ല. ഏട്ടൻ വന്നപ്പോഴാണ്, ഇത്രയ്ക്ക് ഞാൻ വളർന്നുപോയോ എന്ന് പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലായത്.
അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു. ഇത്രയും ചിന്തിക്കുന്നതു പോലും ശരിയാണോ? ഏട്ടനാണ്, എന്നെ വളർത്തിയ…സ്നേഹം എന്നതിലുപരിയായി ഒന്നും…
ഒരു ആശങ്കയോടെ, പക്ഷേ ഒരു കൗതുകത്തോടെയും, മായ അടുക്കളയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. അത്താഴത്തിന്റെ കാര്യങ്ങൾ പിന്നെ ചിന്തിക്കാം. ഇപ്പോൾ ഈ മധുരിക്കുന്ന, അസ്വസ്ഥപ്പെടുത്തുന്ന, പുതുവികാരങ്ങൾ ആസ്വദിക്കുകയാണ് വേണ്ടത്.
XXX
അത്താഴസമയത്ത് വല്ല്യമ്മ കുറെയേറെ അച്ഛനേയും അമ്മയേയും കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു. പതിയെ കണ്ണുനീര് തുടക്കുന്നതുകണ്ട് റോഹിത്തും മായയും ചേർന്ന് അവരെ സമാധാനിപ്പിച്ചു. ഉറക്കം വരുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞ് വല്ല്യമ്മ മുറിക്കുള്ളിലേക്ക് പോയി. പഴയ തറവാട് വീടാണ്. മുറികൾ ധാരാളം. ഇപ്പോളിവിടെ മൂന്നു പേരേ ഉള്ളുവെങ്കിലും…