രാജു കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ റീനയെ നോക്കി…
റീന : എന്തെ…
രാജു : ഇതാർക്ക് കഴിക്കാനാ ഇത്രയും…
റീന ചോറ്റുപാത്രത്തിൽ നോക്കി… പിന്നെ രാജുവിനെയും….
റീന : കുറച്ചേ ഉള്ളൂ…
രാജു : മം.. ഉവ്വ്….
രാജു കഴിച്ചു കൈ കഴുകി വന്നു… തോർത്ത് കണ്ടില്ലേ…. റീന ഓടിച്ചെന്നു തോർത്ത് കൊണ്ടു വന്നു….
രാജു കൈ തുടച്ചു റീനയ്ക്ക് തന്നെ കൈമാറി….
രാജു : അതേയ്… എനിക്ക് ഇത്ര അധികം വിഭവങ്ങളൊന്നും വേണ്ട….. രാവിലെ പലഹാര പണിയും ചോറും എന്തിനാ….
റീന : അതെന്താ…എനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാവും എന്നു വെച്ചാണോ
രാജു അതിനു ചിരിച്ചേയുള്ളൂ….
റീന :എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല…
രാജു : അങ്ങനല്ല…. എന്തായലും ചോറ് വെക്കുന്നുണ്ട്…. നാളെ തൊട്ട് കഞ്ഞി കിട്ടിയാലും മതി…. ഈ തണുപ്പത് കഞ്ഞിയ രാവിലെ ബെസ്റ്റ്….അപ്പൊ പിന്നെ എന്തിനാ വെറുതെ സമയം കളയുന്നെ
റീന : ആയിക്കോട്ടെ…..
റീനയുടെ മുഖം വാടി….അവളെത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടു തയ്യാറാക്കിയതാ… രാജുവിന് ഒന്നും പറയേണ്ടായിരുന്നെന്നു തോന്നി…
രാജു : അല്ല റീനയ്ക്ക് പലഹാരം വേണം എന്നുണ്ടെങ്കിൽ ആവാം…. എനിക്ക് അങ്ങനെ നിർബന്ധം ഇല്ല എന്നു പറഞ്ഞതാ…
റീന : എനിക്ക് അങ്ങനെ നിർബന്ധം ഇല്ല….. എന്റെ ബുദ്ധിമുട്ട് ഓർത്തു പറഞ്ഞതാണെങ്കിൽ എനിക്ക് അങ്ങനെ ഇല്ല…
രാജു അവളുടെ സോഫ്റ്റായ സംസാരം കേട്ടു നിന്നു… അവൾ ചെന്നു ആ പാത്രവും കുപ്പിയും ബാഗിലാക്കി കൊടുത്തു…. രാജു ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കി…. സമയം 8.30 ആവുന്നു…..
വീണ്ടും പാചുവിന്റെ അടുത്ത് ചെന്നു കുഞ്ഞു കൈകളിൽ ഉമ്മ കൊടുത്തു റീനയുടെ കയ്യിൽ നിന്നു ബാഗ് വാങ്ങി രാജുവിറങ്ങി….
രാജു : പേടിയുണ്ടോ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കാൻ…
റീന ചെറിയ പരുങ്ങലിലായിരുന്നു…. സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഉള്ളിൽ ചെറിയ പേടി ഉണ്ടായിരുന്നു…. പക്ഷെ രാജുവിനോട് പറഞ്ഞില്ല….
പക്ഷെ തന്റെ മുഖം നോക്കി എങ്ങനെ ആൾക്ക് പിടി കിട്ടി എന്നെ ചിന്തയിലായിരുന്നു റീന….
റീന : ചെറുതായിട്ട്….
രാജു : തോന്നി…..എന്നാലേ താൻ പേടിക്കണ്ട… ഇവിടെ ആരും തന്നെ തേടി വരില്ല….