Posted by മീര: എന്തൊരു ഉത്സാഹം ആണ് കഥ കേൾക്കാൻ…
നിമ്മി: പിന്നെ? നീ കാര്യം പറ…
സിദ്ധു: ഞാൻ എങ്ങോട്ട് ആണ് ഡ്രൈവ് ചെയ്യേണ്ടത്?
നിമ്മി: ഡാ, കഫെ ൽ ഒന്നും പോവണ്ട. ഇവളുടെ കഥ പബ്ലിക് ആയി ഇരുന്നു സംസാരിക്കാൻ പറ്റുന്നതല്ല.
മീര: ചേച്ചി പോവാറായില്ല, അല്ലെങ്കിൽ ഫ്ലാറ്റ് ൽ പോവാമായിരുന്നു.
നിമ്മി: വേണ്ട വേണ്ട, നിൻ്റെ ഫ്ലാറ്റ് ലേക്ക് ഇല്ല.
മീര: മനോജ് നെ ഓർത്തു ആണെങ്കിൽ, പേടിക്കേണ്ട. സിദ്ധു ഒറ്റക്ക് അല്ലല്ലോ നീയും ഇല്ലേ?
നിമ്മി: പോടീ, ഇവൻ്റെ കാർ നമ്പർ അല്ലെ അവിടെ എൻട്രി ൽ എഴുതൂ. എൻ്റെ പേരൊന്നും എഴുതില്ലല്ലോ.
മീര: അത് ശരിയാ.
നിമ്മി: ഡാ, എങ്കിൽ എൻ്റെ ഫ്ലാറ്റ് ലേക്ക് പോട്ടെ…
സിദ്ധു: വേണോ? ശരിക്കും പറഞ്ഞതാണോ?
നിമ്മി: ഹാ ഡാ… നമുക്ക് അങ്ങോട്ട് പോവാം… ഡേവി 8 മണി ആവാതെ എന്തായാലും വരില്ല. ഇനി എങ്ങാനും വന്നാലും നമ്മൾ മൂന്നും അല്ലെ…
സിദ്ധു: ഓക്കേ…
സിദ്ധു നിമ്മിയുടെ ഫ്ലാറ്റ് ലേക്ക് ഡ്രൈവ് ചെയ്തു…
നിമ്മി: ഡീ പറ ഡീ… ഇന്നലത്തെ കാര്യങ്ങൾ…
സിദ്ധു: എന്താ നിമ്മിടെ ഒരു ഉത്സാഹം…
നിമ്മി: പിന്നെ ഉച്ചക്ക് വിളിച്ചിട്ട് കൊതിപ്പിച്ചിട്ട് പോയതാ ഇവൾ…
മീര: പിന്നെ ഓഫിസിൽ വച്ച് പറയാൻ പറ്റുവോ?
സിദ്ധു: രണ്ടും കൂടി പണി ഉണ്ടാക്കരുത് കെട്ടോ.
നിമ്മി: ഇവൾ ഉണ്ടാക്കാതെ ഇരുന്നാൽ മതി. ഞാൻ എൻ്റെ കാര്യം നോക്കിക്കോളാം.
സിദ്ധു: ഹ്മ്മ്….
നിമ്മി: ഡീ പട്ടി നീ പറ…
മീര: എൻ്റെ മോളെ, പൊളി ഫീൽ ആയിരുന്നു ഡീ…
നിമ്മി: എങ്ങനെ?
മീര: അവൻ വന്നു സോഫ ൽ ഇരുന്നതേ ഉള്ളു… അപ്പോൾ ആണ് ഇവൻ്റെ കാൾ വരുന്നത്.
നിമ്മി: സിദ്ധു ൻ്റെ യോ?
മീര: ആന്നെ… എന്നെ പിടിച്ചു അവൻ്റെ മടിയിൽ ഇരുത്തി. ഞാൻ ആണെങ്കിൽ ഇന്നലെ നല്ല മൂഡ് ലും ആയിരുന്നു. ഈ തെണ്ടി യോട് ആവുന്നത് ഞാൻ പറഞ്ഞതാ… വാടാ വാടാ എന്ന്… ഇവൻ കേൾക്കണ്ട? അപ്പോൾ അവനു പേടി… ഒന്ന് സമൂച്ച ചെയ്തു വന്നപ്പോൾ ഇവൻ്റെ കാൾ… ഫോൺ ടീപോയ് ൽ ഇരിപ്പുണ്ടാരുന്നു. അവൻ ആണ് എൻ്റെ ഫോൺ എടുത്ത് നോക്കിയത്. അപ്പോൾ ഇവൻ…