കനി [സോർബ]

 

എന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിന് മുൻപ് അമ്മ വിട്ട് പോകുകയും ചെയ്തു..

 

അമ്മ പറഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ മുന്നോട്ട് പോകാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.. പെട്ടിയിൽ നിന്ന് ഞാൻ വിലാസം തപ്പി എടുത്തു.. കാഞ്ചന എന്ന പേര് വായിച്ചപ്പോഴാണ് ചെറുപ്പത്തിൽ എപ്പോഴോ കണ്ട ഇളയമ്മയുടെ രൂപം മനസിലേക്ക് വന്നത്.. എപ്പോഴും ചിരിക്കുന്ന ഒരു മുഖം.. ചെറിയ ഒരു ഓർമയായി മാത്രമാണ് അത് തെളിഞ്ഞത്..

 

വിലാസത്തിൽ നിന്ന് കിട്ടിയ ഫോൺ നമ്പറിൽ ഞാൻ വിളിച്ചു.. ഫോൺ എടുത്ത് മറുതലയ്ക്കൽ നിന്നും ഹലോ യാര് എന്നൊരു സ്ത്രീ ശബ്ദം ചോദിച്ചു..

 

ഞാൻ : യെൻ പേര് രാജീവ്‌, കാഞ്ചന എന്ന ആളോട നമ്പർ ഇത് താനാ??

 

കാഞ്ചന : നാ കാഞ്ചന താ പേസ്ത്.. നീങ്ക യാര്??

 

ഞാൻ : നാ കൗമുദി യോട പയ്യൻ.. ഉങ്ക ചേച്ചി കൗമുദി..

 

കാഞ്ചന : രാജീവേ, നീയോ?? എത്ര നാളായെടാ വിളിച്ചിട്ട്.. സുഖാണോ മോനെ നിനക്ക്?? അമ്മയ്‌ക്കൊടാ??

 

ഞാൻ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഇളയമ്മയെ അറിയിച്ചു.. ഇളയമ്മ കരയുന്നത് ഫോണിലൂടെ എനിക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു..

 

ഇളയമ്മ : മോനെ രാജീവേ, ഞാൻ ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ലെടാ.. ഞാനും നിങ്ങളെ അന്യോഷിച്ചില്ല.. നിങ്ങൾ എന്നെയും.. കഴിഞ്ഞതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു.. മോൻ ഇങ്ങോട്ട് പോര്, ഞാൻ മോനെ നോക്കിക്കോളാം.. അമ്മയുടേം ആഗ്രഹം അതല്ലായിരുന്നോ.. ഞാനും ഭർത്താവും കൂടെ ഒരു ഹോം സ്റ്റേ നടത്തുവാണ്.. നിനക്കും ഞങ്ങളോടൊപ്പം കൂടാം.. എന്റെ ഭർത്താവ് നല്ലൊരു മനുഷ്യൻ ആണ്.. നീ വരുന്നത് സന്തോഷം ആകും.. സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ ഞങ്ങൾക്ക് ആരുമില്ല.. മക്കളും ഇല്ല.. നിനക്ക് ഇവിടെ ഇതൊക്കെ നോക്കി നടത്തുകയും ചെയ്യാം.. വയസായി തുടങ്ങി ഞങ്ങൾക്കും.. ഞാൻ മോന് അഡ്രെസ്സ് അയക്കാം..

 

ഞാൻ : ശെരി ഇളയമ്മേ..

 

ഇളയമ്മ : മോൻ എന്നത്തേക്ക് എത്തും??

 

ഞാൻ : ഉടനെ പുറപ്പെടാം.. ഇവിടെ പറയാൻ ഒന്നും എനിക്ക് ആരും ഇല്ലല്ലോ..

 

ഇളയമ്മ : ശെരി മോനെ..