“ എന്താ മിസ്സേ ചിരിക്കുന്നത്?” പാർവ്വതി കാര്യമറിയാതെ ചോദിച്ചു.
“ ഒന്നുമില്ല. ഓരോത്തരുടെ വിമ്മിഷ്ടം കണ്ട് ചിരിച്ചതാ…”
“ വിമ്മിഷ്ടമോ?”
“ ഓ അതൊന്നുമില്ല… മിസ്സ് പൊക്കോ… എനിക്ക് കണ്ണനോട് ചില കാര്യങ്ങൾ ചോദിക്കാനുണ്ട്.”
“ ഹ്മം..” കണ്ണനെ നോക്കി ഒന്ന് ഇരുത്തി മൂളിയിട്ട് പാർവ്വതി നടന്നു. അവൾ അകന്നപ്പോൾ ഫാത്തിമ തിരിഞ്ഞ് കണ്ണന്റെ ചെവി പിടിച്ചുതിരിച്ചു.
“ ഡാ ചെക്കാ… മുലകൊതിയൻ എന്ന ചീത്തപ്പേര് പോരാഞ്ഞിട്ടാണോ കുണ്ടിക്കൊതിയൻ എന്ന പേര് കൂടി?”
“ ആഹ്… വിട് മിസ്സേ… നോവുന്നു.” അവൻ ചെവി തടവി.
“ ബാക്കിയുള്ളവർക്കും ഉണ്ട് നല്ല സ്വയമ്പൻ കുണ്ടി. അതെങ്ങനെയാ സിനിമാ നടികള് പോലുള്ളതുങ്ങളുടെയല്ലേ മണപ്പിച്ച് നടക്കൂ…”
“ അതൊന്നുമില്ല. ആട്ടം കണ്ടപ്പൊ ഒന്ന് നോക്കിപ്പോയതാ…”
“ ആടാ… റിസ്ക്ക് എടുത്ത് നിന്നേം കാത്തുനിന്ന ഞാനാരായി!” അവൾ ചിറി കോട്ടി.
“ എന്തേ, കാത്തുനിൽക്കാൻ എന്തെങ്കിലും വിശേഷിച്ച് കാര്യം?!..” അവൻ കള്ളച്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
“ ഓ.. ഒന്നുമില്ല… RDX ഇട്ട് കുലപ്പിച്ചൊരു നേന്ത്രപ്പഴം ഇവിടൊരു വിദ്യാര്ത്ഥി മടിക്കുത്തിൽ പൂഴ്ത്തി വെച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ഇന്റലിജന്സ് റിപ്പോര്ട്ട്. എങ്കിൽ അതൊന്ന് കണ്ടറിഞ്ഞിട്ടു തന്നെ കാര്യമെന്ന് കരുതി.” അവളുടെ കണ്ണിൽ കുസൃതി വിരിഞ്ഞു.
“ കണ്ടോ… പക്ഷേ ഉരിഞ്ഞോണ്ട് പോകല്ല്…”
“ ങാ, എത്ര മൂത്തെന്ന് നോക്കട്ടെ, എന്നിട്ടാലോചിക്കാം… ഉരിഞ്ഞ് വീട്ടില് കൊണ്ടുപോകണോ വേണ്ടയോന്ന്.”
“ അതെന്തേ, മുനീറിക്ക നേന്ത്രപ്പഴമൊന്നും തരുന്നില്ലേ?”
“ ഹും.. ആ ഞാലിപ്പൂവൻ ഞാൻ തടി കൊറച്ചിട്ടേ തരൂള്ളെന്നുമുള്ള വാശിയിലല്ലേ അങ്ങേര്. അവിടിരിക്കട്ടെ. പറമ്പിൽ പഴമില്ലേൽ പെണ്ണുങ്ങൾ പൊറത്തൂന്ന് മേടിച്ച്കഴിക്കും. അത്രേയുള്ളൂ.”
“ വില കുറവ് നോക്കി വേറേം കടേന്ന് വാങ്ങാറുണ്ടോ?” അവൻ കണ്ണിറുക്കി.
“ ആടാ… ഇന്നലെ ഒരുത്തന്റെ റോബസ്റ്റ വാങ്ങി വിഴുങ്ങിയതേയുള്ളൂ.” അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ അവന്റെ കവിളിൽ കുത്ത് വച്ചുകൊടുത്തു.
“ എനിക്ക് തൽക്കാലം അറ്റം തൊലിക്കാവുന്നയീ നായര് പഴം തന്നെ മതി. പല പഴം കഴിച്ചാൽ വയറിന് പിടിക്കില്ല. ”
“ വയറിനൊക്കെ പിടിക്കും. മിസ്സൊന്ന് മനസ്സ് വച്ചാൽ മതി.”