Posted by “ആ, പര്ദ്ദ…”
അയാള് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“പര്ദ്ദയെന്തിനാ?”
“നിന്നെ തിരിച്ചറിയാതിരിക്കാന്…”
“വാട്ട് ദ ഫക്ക്…!!”
എനിക്ക് ശരിക്കും ദേഷ്യം വന്നു അപ്പോള്.
“പോടീ ഒന്ന്…”
അയാളത് കണ്ട് കൂടുതല് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“നിന്നെ ഒന്നും ഇടീപ്പിക്കാതെ, ബ്രായും ഷഡ്ഢിയും പോലും ഊരി കളഞ്ഞിട്ട് ഈ പര്ദ്ദ മാത്രം എടീപ്പിച്ച് ഇവിടുന്ന് നിന്നെ ഇപ്പോള് കൊണ്ടുപോകുവാ ഞാന്…”
“എനിക്ക് ഒന്നും മനസിലാക്കുന്നില്ല ചേട്ടാ, നിങ്ങള് എന്നതായീ പറയുന്നേന്ന്!”
ഞാന് എന്റെ നിസ്സഹായത വെളിപ്പെടുത്തി.
“ശരി പറയാം…”
അയാള് ചിരിച്ചു.
“ഈ സിറ്റീലേ ഏറ്റവും പഴയ പള്ളിയില്ലേ, മുസ്ലീം പള്ളി? അങ്ങോട്ടേക്ക് നിന്നെ ഞാന് ഇപ്പൊ കൊണ്ടുപോകുവാ… ഈ സിറ്റീലേ ഏറ്റവും ദാരിദ്ര്യം പിടിച്ച സ്ഥലമാ അത്…അങ്ങോട്ട് പോകുമ്പം നീ ഇടേണ്ടത് ഈ ഒരു ഡ്രസ്സ് മാത്രം…പര്ദ്ദ…മനസ്സിലായോ?”
ഈശ്വരാ! പര്ദ്ദയ്ക്കുള്ളില് കമ്പ്ലീറ്റ് ന്യൂഡ് ആയിട്ട്!
“പര്ദ്ദ മാത്രമിട്ട് ഞാന് നിങ്ങടെ കൂടെ വരണം…എന്നിട്ട്? അവിടെ ചെന്നിട്ടു നമ്മളെന്നാ ചെയ്യേണ്ടേ?”
“അതൊക്കെ നീയെനിക്ക് വിട്ടുതന്നാല് മതി…”
എന്നിട്ടും എനിക്ക് ഒന്നും ബോധ്യമായില്ല.
“എന്റെ ദീപികെ ഞാന് നിന്നെ ആര്ക്കേലും വില്ക്കാനോ കൊള്ളണോ ഒന്നുമല്ല കൊണ്ടുപോകുന്നെ!”
എന്റെ മുഖഭാവം കണ്ടിട്ട് അയാള് പറഞ്ഞു.
“ഞാന് അങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യത്തില്ല എന്ന് നെനക്ക് കൃത്യമായി അറിയാം…അതുകൊണ്ട് അത് കള! ഒന്നുമാത്രം ഞാന് പറയാം…”
അത് പറഞ്ഞിട്ട് അയാള് വീണ്ടും എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റു നോക്കി.
“ഈ ദിവസം നീ ഒരിക്കലും മറക്കില്ല! അത് ഞാന് വാക്ക് തരാം!”
അത് പറഞ്ഞിട്ട് അയാളെന്റെ തോളില് മൃദുവായി തലോടി.
“സുധാകരന് ചേട്ടാ,’
അവസാനം ഞാന് പറഞ്ഞു.
“എനിക്ക് നിങ്ങളെ വിശ്വാസക്കുറവ് ഒന്നുമില്ല..പക്ഷെ നിങ്ങടെ കൂടെ വരണോ വേണ്ടയോ എന്ന് എനിക്ക് ഇനിയും തീരുമാനിക്കാന് പറ്റുന്നില്ല…എന്തോ ഇതൊക്കെ ഭയങ്കര റിസ്ക്കാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു!”
“ദീപികെ…”