Posted by എന്റെ കാര്ത്തി, എനിക്കറിയില്ല, എന്തൊരു മനുഷ്യനാണ് അയാള്! വെറും കൂലിപ്പണിക്കാരനല്ല ഏതോ യൂനിവേഴ്സിറ്റിയില് സൈക്കോളജി പഠിപ്പിക്കുന്ന പ്രോഫസ്സര് ആയാണ് അയാളെ എനിക്ക് അപ്പോള് തോന്നിയത്.
“നീ ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല…”
സുധാകരന് ചേട്ടന് പറഞ്ഞു.
“അതിനര്ത്ഥം നെനക്ക് ഭയങ്കര സുഖം കിട്ടുന്നുണ്ട് വെറും നീയെന്നോ എടീ എന്നോ അല്ലേല് തെറിയൊക്കെ വിളിക്കുമ്പോള്…ഞാന് ചോദിക്കട്ടെ മൈരേ…നീ എന്തിനാ അതൊക്കെ ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്നെ?”
“എനിക്കറിയില്ല…”
അവസാനം ഞാന് പറഞ്ഞു.
“പക്ഷെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമാ…”
“എന്തുകൊണ്ടാ നീയത് ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്നത് എന്ന് നീയെപ്പോഴേലും ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടോ?”
“അതൊന്നും ഇല്ല..പക്ഷെ അങ്ങനെ ചേട്ടന് എന്നെ വിളിക്കുമ്പോള് ഒരു സുഖം കിട്ടുന്നുണ്ട് എന്നറിയാം…”
“ശരി..”
അപ്പോള് സുധാകരന് ചേട്ടന് പറഞ്ഞു.
“ഞാന് വേറെ ഒരു രീതീല് ചോദിക്കാം…”
അയാള് എന്നെ ഉറ്റു നോക്കി.
“കൊറച്ച് ദിവസം കഴിയുമ്പം, കുര്യാക്കോസ് ചേട്ടന് കുവൈറ്റീന്ന് വരും…പണിയൊക്കെ നോക്കി കൊറച്ചു ദെവസം ഇവടെ താമസിച്ചിട്ട് പുള്ളി തിരിച്ചു പോകും…”
“അതിന്?”
ഞാന് സുധാകരന് ചേട്ടനോട് ചോദിച്ചു.
“ഞാന് അയാളെ ഇവിടെ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വരട്ടെ?
“എന്തിന്?”
“നിന്റെ മൊലയ്ക്ക് പിടിക്കാന്…കളിക്കാന്..”
“ഒരെണ്ണം ഞാന് വെച്ചു തരും പറഞ്ഞേക്കാം, അമ്മാതിരി വൃത്തികേടുകള് ഇനി മേലാല് പറഞ്ഞാല്!”
ഞാന് കട്ടിലില് നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. എന്റെ ദേഹം ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എന്റെ പ്രതികരണം കണ്ട് അയാളുടെ കണ്ണുകള് വിടര്ന്നു കാര്ത്തി, അയാളുടെ മുഖത്ത് ഭയങ്കര സന്തോഷം! അയാള് പുഞ്ചിരിച്ചു. പിന്നെ അയാള് സന്തോഷമാടക്കാനവാതെ ചിരിച്ചു.
“എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഇളിക്കുന്നെ?”
ദേഷ്യം മാറാതെ ഞാന് ചോദിച്ചു.
“എനിക്ക് എന്റെ ഉത്തരം കിട്ടി ദീപികെ…”
ചിരിക്കിടയില് അയാള് പറഞ്ഞു.
“ഞാനാരേം കൊണ്ടുവരുന്നില്ല…”
അയാള് പറഞ്ഞു.
“കൊണ്ടുവരാന് വേണ്ടി പറഞ്ഞതല്ല…ഒരു കാര്യം ഒറപ്പായി…എണ്ണൂറുരൂപ ദിവസക്കൂലിക്ക് പണിയെടുക്കുന്ന അമ്പത് വയസ്സുള്ള കാട്ടുമാക്കാനെപ്പോലെയിരിക്കുന്ന ഒരുത്തന് നിന്നെ തൊട്ടാലോ പിടിച്ചാലോ ഞെക്കിയാലോ കളിച്ചാലോ നെനക്ക് ഒരു പ്രശ്നോമില്ല…എന്നാല്…”
അയാള് സംതൃപ്തിയോടെ എന്നെ നോക്കി.