ഭാര്യവീട് 4 [ഏകലവ്യൻ] [Climax]

ശ്രമിച്ചപ്പോൾ അബദ്ധവശാൽ കൈ നെറ്റിയിൽ കൊണ്ടു. ഊത്തു നിർത്തി കുണ്ണയിൽ തൊലിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു വശത്തൂടെ എന്റെ മേലേക്ക് പടർന്നു കയറി. എന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖമുരച്ചു ചെറിയ മുലക്കണ്ണുകളിൽ നക്കി കടിക്കാൻ തുടങ്ങി. നനവിൽ മുഴുകിയ അവളുടെ നേർത്ത നീളൻ വിരലുകൾ മുറുക്കി കുണ്ണയിൽ അടിക്കുന്ന സുഖവും അവളുടെ നാവിന്റെയും ചുണ്ടിന്റെയും സ്പർശനം നെഞ്ചിൽ അറിയുന്ന സുഖവും ഞാൻ വല്ലാതെ കാമനായി മാറിയിരുന്നു. ഇത്രയേറെ സുഖിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കാമദേവത തന്നെ രേഷ്മ..! അടിയിലേക്ക് നാക്കിഴച്ചു കൊണ്ട് വീണ്ടും കുണ്ണയെ അവളുടെ ചുവന്ന നാവിൽ കോർത്തു വായിൽ കടത്തി ഊമ്പി.
“ഹാ.. മോളെ… ഇങ്ങനെ നിന്റെ വായിൽ കിടന്നാൽ അവിടേക്ക് സ്ഖലിക്കും..”
അവൾ മുഖം ഉയർത്തി കുണ്ണ തൊലിച്ചു കൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി. എന്നിട്ടും എന്റെ കണ്ണുകൾ മാറി മാറി പതിയുന്നത് പുറകിലെക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്ന വിടവിനിരുവശത്തും ഉരുമി ഉയർന്ന അവളുടെ കുണ്ടിയിലാണ്.
“ആ വായിൽ തരില്ലേ??”
“തരാം.. പക്ഷെ നിന്നെ കളിക്കണ്ടേ??”
“വേണം.. പറ്റില്ലേ??”
“പുലർച്ചെ വരെ സമയം എടുക്കും.”
അത് കേട്ടപ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്തു കണ്ടത് അർഹിക്കുന്ന രതി സുഖം കിട്ടാൻ ഏതൊരാളെയും പോലെ കാത്തു കൊതിക്കുന്ന ഒരു പാവം പെണ്ണിന്റെ കണ്ണിലെ തിളക്കം..!
വേഗം തന്നെ അവൾ നാവിനെ കൊണ്ട് ചുഴിറ്റി പിടിച്ചു കുട്ടനെ ഊമ്പിയെടുക്കാൻ തുടങ്ങി. ഊമ്പലിൽ ഷൈമയെ കടത്തി വെട്ടുന്ന പെർഫോമൻസ്. അവളുടെ ഉമിനീർകുമിളകളൾ കുണ്ണയിലൂടെ താഴേക്ക് ഊറി. എത്ര സമയം പിടിച്ച് നിൽക്കാനാവുമെന്ന് എനിക്ക് ഒരു ഉറപ്പും ഇല്ല. അവളുടെ കവിളുകൾ കുണ്ണയിൽ ഒട്ടി.
“ഹാആ ഗ്ഗ്ഗ് രേഷ്മേ… മോളെ…”
അവളെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ മുരണ്ടു. കണ്ണ് തുറന്ന് അവനെ നോക്കി കൊണ്ട് കുണ്ണ മകുടം അണ്ണാക്കിൽ മുട്ടിച്ചെടുത്തു. ഞാൻ വേഗം അവളുടെ തല പിടിച്ചു മാറ്റി ഞാൻ കട്ടിലിൽ നിന്നെഴെന്നേറ്റു. തുപ്പലോഴുകുന്ന നാവും അവളുടെ ചുണ്ടുകളും നനഞു മലന്നു.
“മോളെ വായിൽ വേണ്ടേ.. വാ..”
അത് കേട്ടതും രേഷ്മ ബെഡിൽ നിന്നിറങ്ങി അവന്റെ മുന്നിൽ മുന്നിൽ മുട്ട് കുത്തി വായ തുറന്നു നാവ് നീട്ടി.
“ഡി അവസാന തുള്ളി വായിൽ നിറയുന്നത് വരെ കുണ്ണ ഞാൻ വായിൽ വക്കും സമ്മതമാണോ??”
ഞാൻ കുണ്ണയിൽ കടഞ്ഞു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ഹാ..”
അവൾ തലയാട്ടി.
“ഒക്കാനം വന്നാലും വിടില്ല..”
“ഇല്ല ഹരി.. എന്റെ വായിൽ വച്ചടിക്ക്..”
നാവു നുണഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ വായിലേക്ക് കുണ്ണ നിറച്ചു. അവൾ കടയിൽ പിടിച്ചു ഊമ്പാൻ തുടങ്ങി. ഉരുണ്ടു കൂടി വന്നിറങ്ങുന്നത് പോലെയുള്ള സുഖം വീണ്ടും തലയിൽ നിറഞ്ഞു.
“ആഗഹ്ഹ്ഹ്…”