ബര്മുഡയുടെ മുന്ഭാഗം പൊത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് റോഷന് അവിടെ നിന്ന് പോയി.
“സിനിമാ നടി സുമിത്രയാ സിമോണ എന്ന് കേട്ടപ്പം ചെക്കന് കമ്പിയായി,”
റിയ ജസീന്തയുടെ ചെവിയില് വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
“കുണ്ണ പിടിച്ചു കളഞ്ഞ് താഴ്ത്താന് പോയതാരിക്കും,”
“അതെ,”
ജസീന്ത പതിയെപ്പറഞ്ഞു.
“അപ്പം സ്മിത?”
പെട്ടെന്ന് റിയ ചോദിച്ചു.
ബാവന് ചിരിച്ചു.
ചിരി ഉച്ചത്തിലായി.
“എന്നാടാ ചിരിക്കുന്നെ?”
ആലീസ് ചോദിച്ചു.
“ആരാ അവള്?”
“അവളും സിമോണയെപ്പോലെ അസ്സല് സുന്ദരി ആരിക്കും,”
ബാവന് ചിരി നിയന്ത്രിക്കാനായില്ല.
“ഒന്ന് പറ ബാവച്ചാ…”
“എന്റെ പൊന്നോ…”
ചിരിക്കിടയില് അയാള് പറഞ്ഞു.
“എന്റെ ആലീസേ…സ്മിതയുടെ ശരിക്കൊള്ള പേര് കുഞ്ഞിരാമപ്പണിക്കര് എന്നാ…”
“ങ്ങ്ഹേ? അപ്പം അവള് അല്ല അവന് പെണ്ണല്ലേ?”
“പെണ്ണ്!!”
സ്റ്റീഫന് പിന്നെയും ചിരിച്ചു.
“കാണണം ആളുടെ കോലം! ഒരു അറുപത്തിഎട്ടു വയസ്സ് കാണും. കുളീം ഇല്ല നനേം ഇല്ല. എന്നും രാവിലെ ബിവറേജസ്സിന്റെ ലൈനില് കാണാം. നൂറു രൂപയ്ക്ക് കിട്ടുന്ന ഫുള് മാത്രേ വാങ്ങൂ…പല്ലൊക്കെ കണ്ടാ ആരും പച്ച വെള്ളം കുടിക്കില്ല…എത്ര പ്രാവശ്യവാ ബസ്സേല് ജാക്കി വെച്ചേന് നാട്ടുകാര് കൈകാര്യം ചെയ്തെന്ന് അറിയാവോ? അത് പോലെ കുളികടവില് ഒളിഞ്ഞുനോക്ക്യേനു കഴിഞ്ഞ ജനുവരീല് ആണ് നാട്ടുകാര് കൈ വെച്ചേ. മുന് വരീലെ പല്ല് രണ്ടെണ്ണവാ പോട്ടീത്…ചേരക്കുഞ്ഞിരാമന് എന്നാ വട്ടപ്പേര് നല്ല നെറം കാരണം. വായീന്ന് ബീഡിയോഴിഞ്ഞ നേരവില്ല….”
“ഈശോയേ…കോബ്രാഹില്സിലെ നിധീം ശിശിരപുഷ്പ്പോം ഒക്കെ എഴുതുന്ന സ്മിതയെക്കുറിച്ച് തന്നെയാണോ നീയീപ്പറയുന്നെ ബാവച്ചാ?”
“ആന്നേ…”
“ആ നാറി എന്തിനാ പെണ്ണിന്റെ പേര് വെച്ചേക്കുന്നെ?”
കലിപ്പടങ്ങാതെ ജസീന്ത ചോദിച്ചു.
“അത് ഞാന് ചോദിച്ചു…അപ്പം വെടുങ്കന് ആന്സറാ എന്നോട് പറഞ്ഞെ?”
“എന്നത്?”
റിയ ചോദിച്ചു.