“മോളെ!!”
മോണിറ്ററിൽ അവളുടെ മുഖം ദൃശ്യമായപ്പോൾ ഞാൻ വിളിച്ചു.
പുറത്ത് ഒരു ചൈനീസ് മോട്ടോ പതിപ്പിച്ച കപ്പൽ പോകുന്നത് ജനലിലൂടെ ഞാനപ്പോൾ കണ്ടു.
“ഹായ്!”
അവളുടെ ശബ്ദത്തിലും മുഖഭാവത്തിലും അസന്തുഷ്ടി നിറഞ്ഞിരുന്നു.
“അയാള് നിന്റെ വരുതിയിലായോ?”
“അങ്ങനെ ചോദിച്ചാൽ…”
എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്നൊരു സന്ദേഹം അവളുടെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞു.
“സംഗതി കൊറച്ചുകൂടിയങ്ങ് കോമ്പ്ലിക്കേറ്റഡ് ആയത് പോലെ തോന്നുന്നു രാജേഷേട്ടാ!”
“ഏഹ്? കോമ്പ്ലിക്കേറ്റഡോ? അതെങ്ങനെ?”
“അത് …”
ഗീതിക സംശയിച്ചു നിന്നതിന് ശേഷം പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
“അയാള് എന്റെ വരുതിയിൽ ഒന്നുമായില്ല രാജേഷേട്ടാ! എപ്പോഴൊക്കെ പുറത്ത് വെച്ച് കണ്ടാലും ഞങ്ങള് കണ്ടിച്ചുകളയും എന്ന കലിപ്പിൽ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നോക്കും! അയാള് എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നില്ല ..ഞാൻ അയാടെ അടുത്തേക്കും പോയില്ല. പക്ഷെ അയാള് എന്തൊക്കെയോ പ്ലാൻ ചെയുന്നപോലെയൊക്കെ തോന്നും എപ്പ കണ്ടാലും! രണ്ടു ദിവസം മുമ്പ് , ഞാൻ സ്കൂൾ ബസീന്ന് ജയകൃഷ്ണനെയും കൂട്ടി കോമ്പൗണ്ടിലേക്ക് വന്നപ്പം ചാക്കോച്ചേട്ടൻ ദേവൂട്ടിയോട് വർത്താനം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നിക്കുന്നത് കണ്ടു … അയാടെ ഷെഡിന്റെ അടുത്ത്!”
“ദേവൂട്ടി?”
ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“ഓ! മനസ്സിലായി …ചാക്കോച്ചി അവക്കിട്ട് പണിയുന്നതല്ലേ നീ കണ്ടത്?”
“അതേ ..അവൾ തന്നെ!”
ഗീതിക പറഞ്ഞു.
“ആ രാത്രീല് ചാക്കോച്ചേട്ടൻ അവളെ ചെയ്യുന്നതല്ലേ ഞാൻ കണ്ടത്! അതല്ലേ എല്ലാത്തിന്റെയും തൊടക്കം! അവള് അയാളോട് ഭയങ്കരമായി കൊഞ്ചി കൊഴഞ്ഞോണ്ട് നിക്കുവാരുന്നു രാജേഷേട്ടാ…അതും ഒരുമാതിരി നിപ്പ്! ഫ്രാണ്ടൊക്കെ ഒത്തിരി തള്ളിപ്പിടിച്ച് …”
“ഫ്രണ്ടോ?”
“ആ ഫ്രണ്ടേ,ഫ്രണ്ട്! ബോഡീടെ ഫ്രണ്ട് ഭാഗം..”
“ഓ! മൊല!”
“ങ്ഹ മൊല! മുലയൊക്കെ മുമ്പോട്ട് കൊറേ തള്ളിപ്പിടിച്ച് ..എന്തോ പറഞ്ഞ് ആസ്വദിച്ച് ചിരിച്ച് … ഞാൻ ഗേറ്റിലൂടെ കോമ്പൗണ്ടിലേക്ക് കേറീപ്പം