“നിങ്ങളോട് എന്തെങ്കിലും പറയാന്… ചോദിയ്ക്കാന്…നമ്മള് എപ്പ കണ്ടാലും ഈ ചെയ്ത്ത് മാത്രമല്ലെ ഉള്ളൂ? അല്ലാതെ ഇങ്ങനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കിടന്ന് എന്തേലും ഒക്കെ മിണ്ടീം പറഞ്ഞും …കൊതിയാ എനിക്ക് ..പിന്നെ നിങ്ങളെ പറ്റി കൂടുതല് അറിയണം എന്നും ഒക്കെ ഒരു തോന്നല്…”
അവളുടെ വാക്കുകള് എന്നെ സ്പര്ശിക്കാതിരുന്നില്ല.
“ശരി എന്നാ പറയാം!”
തിരിച്ചറിയാന് പറ്റാത്ത ഭാവത്തോടെ ചാക്കോ പറഞ്ഞു.
“കഴപ്പോക്കെ കൊച്ചു നാളുമൊതലേ ഇച്ചിരെ കൂടുതലാരുന്നു എനിക്ക്. ചെറുപ്പത്തില്, ആമ്പിള്ളേര് ഒക്കെ ചെയ്യുന്ന എല്ലാ കുസൃതീം ഞാന് ചെയ്ത്ട്ടൊണ്ട്. ഒളിഞ്ഞു നോട്ടോം ബസ്സേല് ഒക്കെ വെച്ച് പെണ്ണുങ്ങടെ കുണ്ടിക്ക് പിടുത്തോം മൊലയ്ക്ക് പിടുത്തോം ഒക്കെ. പിന്നെ എങ്ങനെയോ തട്ടീം മുട്ടീം പത്താം ക്ലാസ് പാസ്സായി കഴിഞ്ഞ് പട്ടാളത്തി പോയി. അന്നേരം പെണ്ണുങ്ങളെ കാണാനോ കിട്ടാനോ പയങ്കര പാടാരുന്നു. പിന്നെ അന്നൊക്കെ ഞാന് കൊഴുത്ത് ഉരുണ്ട് ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് കൊറേ പട്ടാളക്കാര് എന്റെ തൊടയ്ക്കും കൂതീലും ഒക്കെ വെച്ചിട്ടൊണ്ട്. പിന്നെ പട്ടാളത്തി ഇരിക്കുമ്പം പെണ്ണ് കെട്ടി. സൂപ്പര് പെണ്ണ്. അന്നേരവാ പെണ്വിഷയത്തി ഞാന് നന്നായെ. അങ്ങനെ ഒരുത്തി പെമ്പ്രന്നോത്തി ആയിട്ട് ഒണ്ടേല് ഒരുത്തനും വേറെ ഒരുത്തീടെ കൂടെ പോകത്തില്ല. എന്റെ മനസ്സ് ശരിക്കും അറിയാവുന്ന ഒരുത്തി…”
അയാള് ഒന്ന് നിര്ത്തി ആലോചനയിലാണ്ടു.
ഗീതിക അയാളെ നോക്കി.
അയാളുടെ രോമങ്ങള് നിറഞ്ഞ മാറിടം തഴുകി.
“പിന്നെ അവള് പോയി,”
ഓര്മ്മയില് നിന്നും തിരികെ വന്ന് അയാള് പറഞ്ഞു.
“അവള് പോയെപ്പിന്നെ മൊത്തത്തി ഒരു ഏനക്കേട് ആരുന്നെടീ. ലൈഫില് വെഷമം എന്നതാ എന്നൊക്കെ അറിയുന്നെ അന്നേരവാ..കൊറച്ച് കാലം അവളേം ഓര്ത്തോണ്ട് ഇരുന്നു. ഇപ്പളും ഓര്മ്മയ്ക്ക് കൊറവ് ഒന്നും ഇല്ല….”
ചാക്കോ പിന്നെയും ആലോചനയിലാണ്ട് ദൂരേക്ക് നോക്കി.
“പിന്നെ എന്നതായാലായും കഴപ്പ് ഒണ്ടാക്വേലെ?”
ഓര്മ്മയില് നിന്നും അവളിലേക്ക് നോക്കി അയാള് ചോദിച്ചു.
“പിന്നെ വെടി കൊണ്ട പന്നീടെ ജന്മം ആരുന്നു. ഒരു കണ്ട്രോളും ഇല്ലാതെ. കാണുന്നതിനെ ഒക്കെ. അവക്ക് ഇഷ്ടവാണോ ഇല്ലയോ എന്നൊന്നും നോക്കാതെ. ഒരു ലൈസന്സും ഇല്ലാതെ!”
“എത്ര പെണ്ണുങ്ങളെ ഇതുവരെ…?”
ഗീതിക ചോദിച്ചു.
“ഒഹ്!”
അയാള് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളെ നോക്കി.
“അതൊക്കെ ആരേലും എണ്ണി നോക്കുവോ? എന്നാലും ഒരു പത്തമ്പതില് കൊറയില്ല!”