ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“ശരിക്കും കണ്ടില്ല …”
ഗീതിക പറഞ്ഞു.
“നല്ല വെട്ടം ഒന്നും ഇല്ലാരുന്നു അവിടെ. ചാക്കോച്ചി ലൈറ്റ് ഓഫാക്കിയാരുന്നു …പൊറകിക്കോടെ വരുന്ന വെട്ടത്തിൽ അൽപ്പം ..മിന്നായം പോലെ…”
കൊള്ളാല്ലോ!!”
ഞാൻ ചിരിച്ചു.
“കെളവൻ ചാക്കോച്ചി ..മോൾടെ പ്രയവൊള്ള പെണ്ണുവായിട്ട്! ഹോ! ആരറിഞ്ഞു അയാളിത്ര ഇരുമ്പ് കോഴിയാരിക്കൂന്ന്!”
“ഇരുമ്പ് കോഴിയോ?”
“ആ..”
ഞാൻ ചിരിച്ചു.
“സാധനം എപ്പഴും ഇരുമ്പ് പോലെ ഇരിക്കുന്ന കോഴി…”
“അയ്യേ!!”
“എന്തയ്യേന്ന്..കട്ട് ചെയ്യുന്നേനു ഒരു കൊഴപ്പോം ഇല്ല! എന്നിട്ടാ!”
“എന്നായാലും രാജേഷ് ചേട്ടാ..”
ഗീതിക തുടർന്നു.
“അത് കണ്ടപ്പം എനിക്ക് ഷോക്കടിച്ചപോലെയായി..നിന്നിടത്ത് നിന്ന് അനങ്ങാൻ പറ്റാതെ ഒറ്റനിപ്പ്! ഒരു മിനിറ്റ് നോക്കിക്കാണും. പെട്ടെന്ന് ചാക്കോച്ചി എന്നെ കണ്ടു. അയാള് ദേവൂട്ടിയോട് കുനിഞ്ഞ് ചേർന്ന് നിന്ന് എന്തോ പറയണ പോലെ തോന്നി ..എനിക്കാകെ നാണം വന്ന് കുളുന്ന് കേറി…ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് ഒറ്റയോട്ടം!!”
“ഹഹഹ,”
അത് കേട്ട് എനിക്ക് ചിരിയടക്കാനായില്ല.
“അവരപ്പം നിർത്തികാണുവോ അതോ അടി തുടർന്ന് കാണുവോ?”
“അടിയോ?”
“ആ ..ഈ അടി..”
ഞാൻ ചൂണ്ടുവിരലും പെരുവിരലും കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് വൃത്തമുണ്ടാക്കി മറ്റേ ചൂണ്ടുവിരൽ അതിലൂടെ കയറ്റുകയും ഇറക്കുകയും ചെയ്ത് കാണിച്ച് ചോദിച്ചു.
“ശ്യേ! എന്നയീ കാണിക്കുന്നേ!”
ഗീതിക എന്നെ ശാസിക്കുന്നത് പോലെ, എന്നാൽ ലജ്ജ വിടാതെയും നോക്കി.
“നിർത്തിയോ പിന്നേം അവരവിടെ നിന്ന് ചെയ്തോ എന്നൊന്നും എനിക്കറിയില്ല..രാജേഷ് ചേട്ടനാരുന്നേൽ നിർത്തുവൊന്നും ഇല്ല ..ആരേം മൈൻഡാക്കാതെ ചെയ്തോണ്ടിരിക്കും എന്നെനിക്കറിയാം!”
“ഹഹഹ..”
ഗീതികയുടെ വാക്കുകളെന്നിൽ ചിരിയുണർത്തി.
“ആഹ്! പിന്നെയൊരു കാര്യം! നാളെ ഞാൻ സ്കൈപ്പിൽ വരത്തില്ല കേട്ടോ!”
“അയ്യോ! അതെന്നാ?”
അവൾ ചോദിച്ചു.