അഭിരാമിയും കുടുംബവും 2 [𝕾𝖒𝖎𝖙𝖍𝖆] [Climax]

Posted by

പിന്നെ മെസേജ് ഒന്നും വന്നില്ല.

എന്തുകൊണ്ടാണ് തനിക്ക് ഒരു നിരാശ?

അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു.

നിരാശ?

നേരാണോ?

അതിനുള്ള ഉത്തരവും സ്വയം പറയുന്നതിന് മുമ്പ് അവൾ വാഷ്‌റൂമിന് വെളിയിൽ കടന്നു.

അപ്പോൾ റെസ്റ്റോറൻറ്റിലെ കോർണറിൽ ഒരു മേശക്കരികിൽ അനിലും പ്രവീണുമരിക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു.

“ഒന്ന് മുള്ളാൻ ഇത്ര സമയമോ?”

അവൾ അടുത്തുവന്നപ്പോൾ പ്രവീൺ ചോദിച്ചു.

അനിൽ അവളെ അർഥം വെച്ച് നോക്കി.

അവളത് കണ്ടതായി ഭാവിച്ചില്ല.

“ഇടയ്ക്കിടെ ഇങ്ങനെ മമ്മി ഇനിം മുള്ളും,”

അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അല്ലെ മമ്മി?’

അവൻ ചോദിച്ചു.

“പോടാ ഒന്ന്!”

മേശപ്പുറത്തിരുന്ന അവന്റെ കയ്യിൽ അവൾഅടിച്ചു.

നന്നായി വിശന്നത് കൊണ്ട് അഭിരാമി കയ്യിൽ കിട്ടിയതെല്ലാം വാരി വലിച്ചു തിന്നു.

അത് കണ്ട് പ്രവീൺ അദ്‌ഭുതപ്പെട്ടുകൊണ്ട് അവളെ നോക്കി.

“നോക്കണ്ട!”

അത് കണ്ട് അനിൽ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ബാക്കിൽ എന്റെ മടീൽ ഇരിക്കുന്നത് ഭയങ്കര അദ്ധ്വാനം പിടിച്ച പണിയാ പപ്പാ!”

അഭിരാമി അവനെ നോക്കി.

“അല്ലെ, മമ്മി?”

എന്നിട്ട് അവനവളെ കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു.

ഭക്ഷണം കഴിച്ച് അവൾ വാട്ടർ ബോട്ടിലെടുത്തു.

“നിർത്തിയോ?”

അനിൽ തിരക്കി.

“കുറച്ചുകൂടി കഴിക്ക്! ഇനിയും ഉണ്ട് ദൂരം കുറെ. എന്റെ മടീൽ ഇനിയും ഇരിക്കേണ്ടതല്ലേ?”

എന്നിട്ട് അവൻ അവളെ അർത്ഥഗർഭമായി നോക്കി.

ഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം പ്രവീൺ കാറിൽ ഇന്ധനം നിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ അഭിരാമിയും അനിലും പരസ്പ്പരം നോക്കി.

“നാക്ക് കൺട്രോൾ ചെയ്യണം!”

അവൾ അവൻ മാത്രം കേൾക്കെ പറഞ്ഞു.

“പപ്പായ്ക്ക് വല്ലതുമൊക്കെ തോന്നും!”

“പിന്നെ!”

അവൻ നിഷേധിച്ചു.

“ആശുപത്രിയും അമ്പലവും കരയോഗവും ഒക്കെയായി നടക്കുന്ന പാവം പാപ്പായ്‌ക്കെന്ത് തോന്നാൻ? മമ്മി പേടിക്കാതെ!”

അഭിരാമി പ്രവീൺ നിൽക്കുന്ന ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി.

അയാളുടെ കണ്ണുകൾ മീറ്ററിലാണ്.

“വിട്ടാലോ?”

ഇന്ധനം നിറച്ചുകഴിഞ്ഞ് പ്രവീൺ ചോദിച്ചു.

അയാൾ തിരികെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്ക് പോയി.

ഈശ്വരാ!

അഭിരാമി വീണ്ടും പരിഭ്രമിച്ചു.

മടിയിലിരിക്കാതെ വേറെ മാർഗ്ഗമില്ല.

താനാണ് ആ നിർദ്ദേശം വെച്ചത്.

ഇരുന്നാൽ വീണ്ടും ഒരു ഊക്ക് ഉറപ്പാണ്.

ഇനിയും രണ്ടുമണിക്കൂർ കൂടിയുണ്ട്.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *