“ഞാനും മോനും ഞെങ്ങി ഞെരുങ്ങി പിന്നിൽ ഇരുന്നോളാം,’”
അൽപ്പ നേരത്തെ ആലോചനയ്ക്ക് ശേഷം അഭിരാമി പറഞ്ഞു.
“ഒന്നോ രണ്ടോ മണിക്കൂറല്ലേ അഭീ,”
അഭിരാമിയും കുടുംബവും 2 [𝕾𝖒𝖎𝖙𝖍𝖆] [Climax]
Posted by പ്രവീൺ പറഞ്ഞു.
“നാലഞ്ച് മണിക്കൂർ അതിനാത്ത് കൂനിക്കൂടി ഇരിക്കുവോ? ആലോചിക്ക്. പറ്റുവേലേൽ ഒരു ടാക്സിയും കൂടി വിളിക്കാം,”
“ടാക്സിയും കൂക്സിയും ഒന്നും വിളിക്കണ്ട!”
അഭിരാമി അയാളെ നോക്കി.
“പറയാൻ എളുപ്പവ,”
പ്രവീൺ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
“ഓരോ അരമണിക്കൂറും മുള്ളാൻ മുട്ടുന്ന പ്രകൃതവാ നിന്റെ. കണ്ടറിയാം.”
“പിന്നെ! നിങ്ങളൊന്ന് മിണ്ടാതിരി!”
അവൾ പിന്നെ അനിലിനെ നോക്കി.
“നമുക്ക് രണ്ടും കൂടി ഇവിടെ ഇരിക്കത്തില്ലെടാ കുട്ടാ?”
“വേറെ രക്ഷയില്ലല്ലോ,”
അനിൽ പറഞ്ഞു.
അനിൽ കാറിലേക്ക് നോക്കി.
സാധനങ്ങൾ ഒന്നും റീപ്ലേസ് ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല.
അതിനേക്കാൾ ഭേദം അഭിരാമിയോടൊപ്പം പിൻസീറ്റിൽ ഞെങ്ങി ഞെരുങ്ങിയാണെങ്കിലും അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്ത് ഇരിക്കുന്നതാണ്.
പിങ്ക് നിറത്തിലുള്ള ടൈറ്റ് ചുരിദാർ ടോപ്പും വെളുത്ത ലെഗ്ഗിൻസുമാണ് അഭിരാമിയുടെ വേഷം.
കാറ്റത്ത് അവളുടെ വെളുത്ത ഷാൾ എപ്പോഴും തെന്നി മാറി.
ടൈറ്റ് ടോപ്പിനുള്ളിൽ വീർപ്പ് മൂടിക്കിടക്കുന്ന കൂറ്റൻ മുലകൾ പുറത്തേക്ക് കാണാം.
അനിൽ ചുവന്ന ഷോട്ട്സും കറുത്ത ടീഷർട്ടുമാണ്.
പ്രവീൺ പച്ച ടീ ഷർട്ടും വെളുത്തമുണ്ടുമാണ് ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്.
അവനും അഭിരാമിയും പിൻസീറ്റിലേക്ക് കയറി.
പ്രവീൺ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്കും.
“കുഴപ്പമില്ലല്ലോ അല്ലെ?”
പ്രവീൺ ചോദിക്കുന്നത് അവർ കേട്ടു.
ചാക്കുകെട്ടുകൾ കാരണം അയാളെ കാണാൻ പറ്റില്ല.
“എന്ത് കുഴപ്പം? ഇവിടെ ഓക്കേ…”
അനിലിന്റെ കൈമുട്ട് മുലയിൽ തട്ടിയെങ്കിലും അഭിരാമി അങ്ങനെയാണ് പറഞ്ഞത്.
എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ഞെങ്ങിയുരുമ്മി ഇരിക്കാതെ പറ്റില്ല.
അനിലിന്റെ തോളോ കൈമുട്ടോ ഏതെങ്കിലുമൊന്ന് അഭിരാമിയുടെ മുലയിൽ അമർന്നിരുന്നു.
സീറ്റിന്റെ അല്പഭാഗം മാത്രമേ കാലിയുള്ളൂ.
കുറെ കാഡ്ബോഡ് ബോക്സുകളുണ്ട് ബാക്കി സ്ഥലത്ത്.
പത്ത് മിനിറ്റ് കാർ സഞ്ചരിച്ചു.
“ഓ! ഇത് കരുതിയ പോലെ അല്ല. ഒട്ടും സൗകര്യമില്ല ഇരിക്കാൻ!”
അഭിരാമി പറഞ്ഞു.
അനിൽ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ അവന്റെ ഐ പാഡ് എടുത്ത് അതിൽ ശ്രദ്ധിച്ച് ഇരിക്കുകയാണ്.
അഭിരാമിയും അവളുടെ മൊബൈലെടുത്തു.