“മുമ്പിൽ തുണിയിട്ട് ഇരിക്ക് കൊച്ചെ!”
അഭിരാമി ശാസിച്ചു.
“ഓഹ്! എന്തിന്?”
വർക്കി അതുകണ്ട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഇവിടിപ്പം നമ്മള് മാത്രമല്ലേ ഉള്ളൂ? നമ്മളൊക്കെ അന്യോന്യം അറിയുന്നോരല്ലേ?”
“കൊഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല!”
അനുപമ പറഞ്ഞു.
“ഞാനതിന് സാധനം കാണിച്ചോണ്ട് ഒന്നുമല്ലല്ലോ ഇരിക്കുന്നെ! പിന്നെ എന്നാ?”
“മോളതിന് മോൾടെ സാധനം കാണിച്ചോണ്ടിരുന്നാലും ഇവിടിപ്പം ആർക്കും ഒരു പ്രശ്നോമില്ല!”
വർക്കി പറഞ്ഞു.
പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ് നോക്കുമ്പോൾ കൊച്ചുത്രേസ്സ്യാ പുൽപ്പുറത്തേക്ക് ചരിഞ്ഞ് കിടന്ന് ഉറങ്ങുന്നതാണ് വർക്കി കണ്ടത്.
“ആഹാ!”
അത്കണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.
“അവള് ഫ്ളാറ്റായി!”
“എങ്ങനെ ഫ്ളാറ്റാകാത്തിരിക്കും വർക്കി!”
കോട്ടുവായിട്ടുകൊണ്ട് അഭിരാമി പറഞ്ഞു.
“നല്ല കാറ്റ്! പൊഴ അടുത്തുള്ളത് കൊണ്ട് തണുപ്പും..അടുത്ത് കാടിന്റെ പച്ചപ്പും …എങ്ങനെ ഉറക്കം വരാതിരിക്കും!”
“എന്നാ, ഡോക്റ്റർക്കും ഒറങ്ങാണോ?”
“കണ്ണടഞ്ഞ് വാരികാ…”
വീണ്ടും കോട്ടുവായിട്ട് കൊണ്ട് അഭിരാമി പറഞ്ഞു.
“അതിപ്പം കൊറേ ആട്ടവും പാട്ടും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞതല്ലേ! എന്നാ കൊറച്ച് നേരം ഒറങ്ങിക്കോ! ചെറുക്കൻ ഇപ്പം വരും …അന്നേരം ഒണത്താം!”
“ശരി!”
അവളും കൊച്ചുത്രേസ്സ്യായുടെ അടുത്തേക്ക് ചരിഞ്ഞു.
അപ്പോൾ ഫിറോസ് ബാഗിൽ നിന്ന് ലാപ്പ്ടോപ്പ് എടുത്തു.
“ഫിറോസ് ചേട്ടൻ ലാപ്പിന് മുമ്പിൽ ബിസിയാണോ?”
അയാളുടെ നേരെ നീങ്ങിക്കൊണ്ട് അനുപമ ചോദിച്ചു.
“ഏയ് …”
അയാൾ ചിരിച്ചു.
“മമ്മിയും ചേട്ടത്തിയും ഒക്കെ ഉറങ്ങി…അനിൽ കാട്ടിൽ …അപ്പോൾ …”
പറഞ്ഞ് മുഴുമിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് അവൾ അയാളുടെ അധരത്തിൽ അമർത്തി ഉമ്മവെച്ചു.
“എന്തോരം നേരമായി ഞാൻ ഇങ്ങനെ നോക്കിയിരുന്ന് കൊതിക്കുവാണെന്നറിയാമോ!”
അവൻ ചമ്മലോടെ വർക്കിയെ നോക്കി.
“എന്നെ നോക്കുവൊന്നും വേണ്ട!”
വർക്കി ഇരുവരോടും പറഞ്ഞു.
“ഒന്നും നോക്കണ്ട! എന്നാന്ന് വെച്ചാ ചെയ്തോ! കൺട്രോൾ പോകുമ്പം ഇടയ്ക്ക് ഞാനും ഒന്ന് കൂടും കെട്ടോ!”
“അതിന് കൺട്രോൾ പോകുന്ന ടൈംവരെ ഒന്നും വേണ്ട ചേട്ടാ,”
ഫിറോസിനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് അനുപമ പറഞ്ഞു.
“ഇപ്പം തന്നെ ഇങ്ങോട്ട് പോരെ!”
വേണ്ട!”
അയാൾ ചിരിച്ചു.
“നിങ്ങള് തൊടങ്ങ്! ഞാനതൊന്ന് കാണട്ടെ!”
അനുപമയും ചിരിച്ചു.
അവൾ വീണ്ടും ഫിറോസിനെ അമർത്തിയമർത്തി ചുംബിച്ചു.