“മോളെ എനിക്ക് നിന്നെ ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് നിൻ്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ അംഗീകരിക്കാൻ എനിക്ക് സന്തോഷം. പക്ഷെ കുഞ്ഞയോട് അങ്ങനെ ആയി പോയി. കള്ളം പറയുന്നില്ല. മനപ്പൂർവം ചെയ്തതല്ല. അങ്ങനെ ആയിപോയതാണ്. എനിക്ക് ഓര്മയുള്ള കാലം മുതൽ കുഞ്ഞയെ ഒത്തിരി ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ഇപ്പൊ അത് ഇങ്ങനെ അവസാനിച്ചു. കുഞ്ഞയുടെയും വിഷമങ്ങൾ അറിഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് അങ്ങനെയൊക്കെ ആവേണ്ടി വന്നു. കുറ്റബോധമൊന്നുമില്ല. അത് എൻ്റെ കുഞ്ഞ തന്നെയാണ്. പക്ഷെ നീ എൻ്റെ മാലാഖ കുട്ടിയാണ്. എനിക്ക് താലോലിക്കാനും സ്നേഹിക്കാനും ഒക്കെ ഇഷ്ടമുള്ള പെണ്ണ്. എൻ്റെ പെണ്ണ്. അങ്ങനെയാ നിന്നെ ഞാൻ കാണുന്നത്.” ഞാൻ വളരെ മെല്ലെ അവളെത്തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞത്.
അവൾ എന്നെ തന്നെ വിങ്ങി കലങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായി നോക്കി കേട്ടിരുന്നു. “അപ്പൊ നീ എന്നെയും മമ്മിയെയും സ്നേഹിക്കുമെന്നാണോ പറയുന്നത്?” അവൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു. ഞാൻ ഒന്നു അമ്പരന്നു. അവൾ ഇങ്ങനെ ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കുമെന്ന് കരുതിയില്ല.
“നിന്നെ എനിക്ക് എന്നും വേണം. കുഞ്ഞക്ക് സന്തോഷം എന്നും ഉണ്ടാവുകയും വേണം. അതിനെ ഇപ്പൊ നീ ഇങ്ങനെ ചോദിച്ചാൽ എന്താ പറയേണ്ടത് എന്നെനിക്കറിയില്ല. രണ്ടു പേരെയും ഇഷ്ടമാണ്. ഭാര്യയായി ജീവിതം മുഴുവൻ കൂടെ കാണാൻ ആഗ്രഹം നിന്നെയാണ്. അങ്ങനെ പറയാനേ എനിക്ക് അറിയൂ.” ഞാൻ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
“അപ്പൊ എന്നെ കെട്ടിയാലും നീ മമ്മിയെയും ചെയ്യുമെന്നാണ് പറഞ്ഞു വരുന്നത്.” അവൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു. ഇത്തവണ ചോദ്യത്തിന് ഭയങ്കര ഗൗരവം ഉണ്ടായിരുന്നു. പണി കിട്ടും എന്ന് തന്നെ കരുതി.
“നീ കഴിഞ്ഞിട്ടേ മറ്റെന്തും എനിക്കുള്ളൂ. അതിനു ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല. നിങ്ങളെ എനിക്ക് വിഷമിപ്പിക്കാൻ ആവില്ല. അത് എനിക്ക് നല്ല ഉറപ്പാണ്.” നിന്നെ എന്ന് പറയാൻ വന്നതാണ്. പിന്നെ അതിനെ “നിങ്ങളെ” എന്നാക്കി. രണ്ടും കൂടെ കിട്ടിയാൽ അതല്ലേ നല്ലതു. പക്ഷെ അതവൾക്കു ബോധിച്ചു.
“എനിക്ക് എൻ്റെ മമ്മിയെ ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ്. മമ്മി കഴിഞ്ഞിട്ടേ ഉള്ളു എനിക്ക് ബാക്കി എല്ലാം. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഞാൻ സ്വാർത്ഥ താല്പര്യത്തിനു വേണ്ടി മമ്മിയുടെ സന്തോഷം ഇല്ലാതാക്കില്ല. പക്ഷെ നീ വാക്കു തരണം. എന്നും എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടാവുമെന്ന്.” അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. ഇത് യാഥാർഥ്യമാണോ? ഞാൻ എന്താണീ കേട്ടത്.