കൊതിച്ചതും വിധിച്ചതും 2 [ലോഹിതൻ]

Posted by

ഈ സമയം താൻ കയറിയ മുറിയാകെ നോക്കുകയായിരുന്നു രാധികടീച്ചർ…

അതൊരു ഓഫീസ് റൂം ആയിരുന്നു.. ആ മുറിയുടെ പിന്നിലേക്ക് ഒരു ഡോർ ഉണ്ട്.. അത് അടഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ്…

അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന കുരിക്കിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ കഴിയില്ലെന്ന് ഇതിനോടകം അവൾക്ക് മനസിലായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു…

അത്‌ കാറിനുള്ളിൽ വെച്ചു തന്നെ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു… ശരിക്കും കാമവെറി പിടിച്ചവന്മാർ…

ഒരു മയവും ഇല്ലാതെ,ഏതാനും മിനിട്ടുകൾ മാത്രം മുൻപ് കണ്ട ഒരു സ്ത്രീയോട് അയാൾ പച്ചക്ക് പറയുകയല്ലായിരുന്നോ ഊമ്പടീ കുണ്ണയെന്നു…

ശ്ശെ.. എന്തൊരു മനുഷ്യനാണ് ആയാൾ… വണ്ടിക്ക് മുൻപിൽ ഒരാൾ ഇരിക്കുമ്പോളാണ് അയാൾ എന്നെകൊണ്ട് അങ്ങനെ ചെയ്യിച്ചത്…

ഇടക്കിടക്ക് അയാൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു.. രണ്ടും അറു വഷളന്മാർ…

അഭിയെ ഉപദ്രവിച്ചെങ്കിലോ എന്ന് ഭയന്നാണ് ഞാൻ വായ് തുറന്നു കൊടുത്തത്…

അയാളുടേത്‌ എത്ര വലുതാണ്..നേന്ത്ര പഴത്തിനു മുകളിൽ ആപ്പിൾ കുത്തി യത് പോലെ…

അതിന്റെ അറ്റം എത്ര പാടുപെട്ടാണ് വായിലാക്കിയത്…ഒരു ആപ്പിൾ വായിൽ കടത്തിയപോലെ തോന്നി…

സത്യത്തിൽ വേറെ ഒരു സന്ദർഭത്തിൽ ആയിരുന്നുവെങ്കിൽ ഞാൻ അത്‌ ആസ്വദിച്ചു ചെയ്തേനെ..

അത്രക്ക് കഴപ്പുണ്ട്.. നല്ലെയൊരു ആണിനെ അറിയാൻ എത്ര നാളായി കൊതിക്കുന്നു…

നാട്ടിൽ ടീച്ചർ എന്നനിലയിൽ കിട്ടുന്ന ബഹുമാനവും അഭിയുടെ ഭാവിയും ഒക്കെ ഓർത്ത്‌ എന്റെ കഴപ്പ് ഞാൻ അടക്കിപ്പിടിക്കുകയായിരുന്നു…

ഇതിപ്പോൾ അങ്ങനെ ആസ്വദിക്കാൻ പറ്റിയ സിറ്റ്വേഷൻ അല്ലല്ലോ…

അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ഓർത്തുകൊണ്ട് നിൽക്കുമ്പോളാണ് ചാക്കോയും പൈലിയും അകത്തേക്ക് വന്നത്…

ആഹാ… ആദ്യാപിക വെറുതെ നിൽക്കാതെ ഇരിക്കെന്നേ..

ചാക്കോയാണ് പറഞ്ഞത്…

ഞാൻ ഇരിക്കുന്നില്ല… ഞങ്ങളെ ഉപദ്ര വിക്കാതെ പോകാൻ അനുവദിക്കണം.. പ്ലീസ്.. ഞാൻ നിങ്ങളുടെ കാലു പിടിക്കാം…

എടീ ടീച്ചറെ.. നിന്നെപ്പോലെ ഒരു നെയ്ക്കട്ടി കൈയിൽ കിട്ടിയിട്ട് വെറുതെ പറഞ്ഞു വിട്ടാൽ ഞങ്ങൾ മഹാത്മാക്കൾ ആയി പോകില്ലേ…

ഞങ്ങൾക്ക് മനുഷ്യരായി ഇങ്ങനെയൊക്കെ ജീവിച്ചാൽ മതി അല്ലെടോ പൈലി…

അപ്പോൾ പൈലി പറഞ്ഞു.. ദേ.. അവരാതിമോളെ.. വലിയ പതിവ്രത ചമഞ്ഞാൽ നിന്റെ മോനേക്കൂടി ഇങ്ങു കൊണ്ടുവരും.. അവന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് നിന്നെ ഞങ്ങൾ ചെയ്യും…

അതല്ല.. പറയുന്നത് അനുസരിച്ചു നന്നാൽ അമ്മയ്ക്കും മകനും വലിയ പരുക്കില്ലാതെ ഇവിടുന്ന് പോകാം….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *