“ആയ്യോടാ… പാല് വന്നിട്ടില്ല… നിനക്ക് വിശക്കുന്നോ?” കുഞ്ഞ എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു. ആകുകെട്ടതും മനസ്സിൽ ഒരു കുരുത്തക്കേട് ഉദിച്ചു. ഞാൻ മെല്ലെ പറഞ്ഞു “ചായ കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും പാലായാലും മതി… താൽക്കാലത്തെ വിശപ്പ് മാറുമല്ലോ..”
“ഇത്ര രാവിലെയോ?” കുഞ്ഞ ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. “വിശപ്പിനാണോ കുഞ്ഞേ രാവും പകലും.” ഞാനും ഒരു നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു. “ശോ ഈ ചെക്കൻ്റെ ഒരു കാര്യം. കെട്ടിക്കാൻ പ്രായമായി… എന്നിട്ടും അമ്മിഞ്ഞ കൊതി തീർന്നിട്ടില്ല.. ഇതൊന്നു പാകമാക്കിയിട്ടു വരാം. പിന്നെ വന്നു പരത്തി ചുട്ടെടുത്തൽ മതിയല്ലോ. അത് വരെ നീ അവിടെ നിൽക്കു” എന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടു കുഞ്ഞ പറഞ്ഞു. ഞാൻ അവിടെ തിട്ടയിൽ ചാരി നിന്ന് കുഞ്ഞയെ ഉഴിഞ്ഞു നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു. “എടാ എന്നെ നീ നോക്കി കൊല്ലാതെ…” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കുഞ്ഞ പറഞ്ഞു… “അത് പിന്നെ കുഞ്ഞേ… ഇങ്ങനെ മടക്കി കുത്തി നിൽക്കുമ്പോൾ കുഞ്ഞക്ക് എന്ത് ഭംഗിയാണെന്നോ…” ഞാൻ ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു… കുഞ്ഞ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി. “ഉവ്വ ഉവ്വ… നീ വഷളായി തുടങ്ങി… ഇനി പിടിച്ച കിട്ടില്ല…” കുഞ്ഞ പറഞ്ഞു… “അതിനു പിടിച്ചു നോക്കാതെ എങ്ങനാ പറയാ…” ഞാൻ കിട്ടിയ അവസരത്തിൽ എന്റെ ഉദ്ദേശങ്ങൾ അറിയിക്കാനുള്ള ശ്രമം നടത്തി.
“ഡാ കൊച്ചനെ… ഞാൻ നിൻ്റെ അമ്മേടെ സ്ഥാനമാ… എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നതെന്ന് വല്ലോ നിശ്ചയവും ഉണ്ടോ നിനക്ക്?” കുഞ്ഞ എൻ്റെ കണ്ണിൽ തന്നെ നോക്കിയാ പറഞ്ഞത്. കാര്യങ്ങൾ സീരിയസ് സംഭാഷണത്തിൽ എത്തിച്ചേരാണ്ടിരിയ്ക്കാനായി ഞാൻ പറഞ്ഞു… “എൻ്റെ സുന്ദരി കുഞ്ഞേ… കുഞ്ഞയോടല്ലാണ്ട് ഞാൻ ആരോട് പറയാനാ. തെറ്റാ പറയുന്നതെങ്കിൽ എന്നെ ശിക്ഷിക്കാനും കുഞ്ഞക്ക് അധികാരമുണ്ടല്ലോ.” അത് കുഞ്ഞക്ക് നന്നായി ബോധിച്ചു എന്നത് കുഞ്ഞയുടെ മുഖത്തു വിരിഞ്ഞ ആ കുഞ്ഞു പുഞ്ചിരി കണ്ടപ്പോൾ മനസിലായി.
അൽപനേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കുഞ്ഞ പറഞ്ഞു. “ഡാ ഇവിടുത്തെ പരുപാടി തല്ക്കാലം ഒന്ന് കഴിഞ്ഞു. നീ വാ. നീ ഇങ്ങനെ വിശന്നു നിൽക്കുന്നതും എനിക്ക് സഹിക്കില്ല. വാ മുറിയിലോട്ടു പോവാം.” കുഞ്ഞ പറഞത് കേട്ടതും എൻ്റെ മുഖത്തു ഒരു വലിയ പുഞ്ചിരി വിടർന്നു. ഞാൻ കുഞ്ഞയുടെ പിന്നാലെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. ലൈറ്റ് ഒക്കെ അണച്ച് നേരെ കുഞ്ഞയുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറി വാതിലടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു.