മുടി ഒരു ഉണ്ടയാക്കി അവള് മേലേക്ക് കെട്ടി വച്ചിരുന്നു. കഴുത്ത് പൂര്ണ്ണ നഗ്നം; അതില് കിടന്നിരുന്ന ഒരു കറുത്ത ചരട് ഒഴിച്ചാല്. ബനിയന് കടും തവിട്ടുനിറമായിരുന്നു. അതിന്റെ ഉള്ളില് വെള്ള ബ്രാ ഇറുകിവലിഞ്ഞു നില്ക്കുന്നത് സ്പഷ്ടമായി ഞാന് കണ്ടു. കൊഴുത്ത, രോമമുള്ള കൈകള് രണ്ടും പരിപൂര്ണ്ണ നഗ്നമാണ്. എന്നെ തളര്ത്തിയത് അവളുടെ നിതംബവിരിവും തുടകളുടെ വണ്ണവുമാണ്. ഇത്ര തടിച്ച തുടകള് കാണിച്ച് നില്ക്കാന് അവള്ക്കൊരു നാണവും ഇല്ലല്ലോ എന്ന് ഞാന് ചിന്തിക്കാതിരുന്നില്ല. പിന്നാമ്പുറവും കൈകാലുകളും കൊഴുത്തിട്ടാണ് എങ്കിലും അവളുടെ മുലകള് ചെറുതായിരുന്നു. എങ്കിലും സാമാന്യ വലിപ്പമുണ്ട്. തള്ളമാരുടെ സംസാരത്തില് നിന്നും അവളുടെ പേര് പിങ്കി എന്നാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.
പെണ്ണിന്റെ ശരീരം എന്നെ ഭ്രാന്തുപിടിപ്പിച്ചെന്നു പറഞ്ഞാല്, ഞാന് എന്റെ കൂട്ടുകാരനെപ്പോലും മറന്നു എന്നതാണ് പരമാര്ത്ഥം. ഇനി എന്തായാലും ഇവള് കയറുന്ന ബസില് കയറി വല്ലതും തടയുമോ എന്ന് നോക്കിയിട്ടേ കൂട്ടുകാരന്റെ വീട്ടിലെക്കുള്ളൂ എന്ന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു. കാരണം ഇതേപോലെയുള്ള ചാന്സുകള് ജീവിതത്തില് വിരളമായി മാത്രമേ കിട്ടൂ. മേല്പ്പറഞ്ഞ എന്റെ കൂട്ടുകാരന് തന്നെ പറയാറുള്ള ഒരു തത്വശാസ്ത്രവും അതിനു കാരണമായിരുന്നു. അവന് പറയാറുള്ളത് ഇതാണ്:
“എടാ മൈരേ അളിയാ; ശരീരം കാണിച്ച് തുണിയുടുക്കുന്ന എല്ലാ പൂറികളും കഴപ്പികളാണ്. അവളുമാര് തൊടേം മൊലേം കാണിച്ച് വേണേല് വന്നു പണ്ണിക്കോ എന്നുതന്നെയാണ് അതിലൂടെ പറയുന്നത്. അല്ലാതെ നേരെക്കുനെരെ ആണുങ്ങളോട് ഒന്ന് പണ്ണിത്തരാമോ ചേട്ടാ എന്ന് ചോദിക്കാന് പറ്റുമോ? അതുകൊണ്ട് അങ്ങനത്തെ പൂറികളെ കണ്ടാല് വിടരുത്. ചെറുതായി ഒന്ന് ശ്രമിച്ചാല് പണി ഉറപ്പാണ്”
അവന് പറഞ്ഞതും അവളുടെ വേഷവിധാനവും തമ്മില് തുലനം ചെയ്ത് ആക്രാന്തത്തോടെ മൂത്തുമുഴുത്ത അണ്ടിയുമായി ഞാന് ബസിനായി കാത്തു.
ഒന്നുരണ്ടു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് എനിക്ക് പോകാനുള്ള ബസ് എത്തി. അക്കാലത്ത് ബസുകളില് മുമ്പിലൂടെ സ്ത്രീകളെ മാത്രമേ കയറ്റൂ. ബസ് വന്നു നിന്നപ്പോള് “ദാദിമാ ബസ് ആഗയി” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പെണ്ണ് തള്ളമാരുമായി നേരെ പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങിയത് എനിക്ക് ആശ്വാസമായി. എന്റെ ബസില് തന്നെയാണ് അവള്ക്കും പോകാനുള്ളത് എന്നറിഞ്ഞപ്പോള് എന്റെ ഉത്സാഹം ഇരട്ടിച്ചു. കഷ്ടകാലത്തിന് അവള് മുന്വാതിലിലൂടെ കേറാന് പോയിരുന്നെങ്കില് എന്റെ സാധ്യതയ്ക്ക് മങ്ങല് ഏല്ക്കുമായിരുന്നു.