Posted by പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് എല്ലാ സൺ‌ഡേയും പോലെ ഫ്രണ്ട്സിന്റെ കൂടെ കൂടി ലീവ് ദിവസം അടിച്ചു പൊളിച്ചു.
അങ്ങനെ ലീവ് കഴിഞ്ഞതിന്റെ സങ്കടമില്ലാത്ത ഒരു സൺ‌ഡേ കൂടി കഴിഞ്ഞു പോയി. എന്നാലും നാളെ ഭാമേച്ചി ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ എന്ന ഒരു ചെറിയ സങ്കടം മാത്രം എന്നെ അലട്ടി.
പിറ്റേന്ന് എന്നത്തേയും പോലെ ഞാൻ കടയിലേക്ക് പോകുവാൻ വേണ്ടി വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.
റോഡിലേക്ക് കാല് എടുത്ത് വച്ചതും വെറുതെയെങ്കിലും ഞാൻ ഭാമേച്ചി വരുന്ന ഭാഗത്തേക്ക്‌ ഒന്ന് നോക്കി. എന്നാൽ സങ്കടമായിരുന്നു ഫലം.
ഞാൻ ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു. അല്പം ദൂരം കഴിഞ്ഞതും എനിക്കടുത് ഒരു ഓട്ടോ വന്ന് നിന്നു. ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ഷാജിയേട്ടനാണ്. പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഞാൻ ഓട്ടോയുടെ പുറകിലെ സീറ്റിലേക്ക് നോക്കി. എന്നാൽ ഞാൻ പ്രദീക്ഷിച്ച ആരും തന്നെ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ടാ കയറട ഞാൻ ടൗണിലേക്ക. ഷാജിയേട്ടൻ എന്നോട് ഓട്ടോയിലേക്ക് കയറാൻ പറഞ്ഞു.
ഞാൻ ഓട്ടോയിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു.
ഷാജിയേട്ടാ ഇന്ന് ചേച്ചി ലീവാണല്ലെ..
അതേടാ. അവള് കുട്ടികളെയും കൊണ്ട് അവള്ടെ വീട്ടി പോയേക്ക.
മ്മ്.. അപ്പോ ഇങ്ങള് പോയിലെ.. ഞാൻ തിരിച്ച് ചോദിച്ചു.
ഇന്നലെ അവരെ അവിടെ കൊണ്ടുപോയി ആകി അല്ലാതെ അച്ചി വീട്ടിൽ കിടക്കാനൊന്നും ഈ ഷാജിയെ കിട്ടില്ല. ഷാജിയേട്ടൻ എന്തോ വലിയ കാര്യം പറയും പോലെ പറഞ്ഞു.
മ്മ്… മൈരൻ ആ മൈരൻ എന്ന വിളി ഞാൻ മനഃപൂർവം മ്യൂട്ട് ചെയ്തു.
ഭാമേച്ചിയെ അനുഭവിക്കുന്നത് ഈ മൈരൻ ആണല്ലോ എന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ അയാളോട് എനിക്ക് അല്പം ദേഷ്യവും അസൂയയും ഒക്കെ തോന്നി.
ഓട്ടോ ആളുകൾ ബസ്സ് കാത്തു നിൽക്കുന്നിടത് നിർത്തിയ ശേഷം അവിടെ നിന്നിരുന്ന സ്കൂൾ കുട്ടികൾ ഒഴികെ മാക്സിമം ആളുകളെയും ആ ഓട്ടോയിലേക്ക് കയറ്റാൻ അയാൾ ശ്രമിച്ചു.
തിങ്ങി ഞരുങ്ങിയ ഓട്ടോ യാത്ര തിരക്കുള്ള ബസ്സ് യാത്രയെക്കാൾ ദുർഘടമാണെന്ന് ഞാൻ അപ്പോൾ മനസിലാക്കി.
ടൗണിൽ എത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരും ബസ്സിന്‌ കൊടുക്കാൻ വച്ച പൈസ ഷാജിയേട്ടന് നേരെ നീട്ടിയപ്പോൾ അയാൾ ഓരോരുത്തരുടെ കയ്യിൽ നിന്നും അത് വാങ്ങി പോക്കറ്റിലേക്ക് വച്ചു.