Posted by – “ആഹ്. നല്ല ആളാ..”
പെട്ടെന്ന് ഡേവിഡ് വല്ലാത്ത ഒരു ദൃശ്യം മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു…
മാളവിക ക്‌ളാസിൽ കയറുകയാണ്. തിളങ്ങുന്ന കറുത്ത സാരിയും സ്ലീവ്‌ലെസ് ബ്ലൗസും ആണ്. ഉറക്കച്ചടവോടെ ഇരുന്ന കുട്ടികളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. സാരി വളരെ താഴ്ത്തി ആണ് ഉടുത്തിരുന്നത്. സാരിയുടെ പല്ലുവിന് വീതി കുറവും. ഒന്ന് കൈ പൊക്കിയാൽ സുന്ദരമായ ആ പൊക്കിൾ കാണാം. ഒരു സ്വർണ അരഞ്ഞാണം ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. ക്ലാസിൽ ഭൂരിഭാഗവും ആൺകുട്ടികൾ. അവരെല്ലാവരും പരവേശത്തോടെ അവളുടെ മേനിയിൽ നോക്കുന്നു. വിയർത്ത കക്ഷവും സുന്ദരമായ ക്ളീവേജ്ഉം വയറുമെല്ലാം യാതൊരു മടിയും കൂടാതെ അവൾ പ്രദർശിപ്പിക്കാൻ തയാറായിരുന്നു.
അവൾ നടന്നു വന്നു നിതംബം ടീച്ചർമാരുടെ ബെഞ്ചിൽ ചാരി നിന്നു. സാരി കാറ്റടിച്ചു ഒരൽപം മാറി. വിദ്യാർത്ഥികളുടെ മനസിൽ ചെറിയ ഒരു മഴ പെയ്തു.
മാളു : “ദർശൻ. എഴുന്നേറ്റ് ഇന്നലെ പഠിപ്പിച്ച ലാങ്സ്റ്റൻ ഹ്യുസിന്റെ കവിതയുടെ സാരാംശം പറഞ്ഞെ..”
ദർശൻ : “ഓക്കേ മിസ്.”
ദർശൻ എഴുന്നേറ്റ് ഫ്രണ്ടിൽ വന്നു മാളവികയുടെ ഇടത്തെ വശത്തു നിന്നു. ഒളികണ്ണിട്ടു അവളുടെ വയറിൽ നോക്കി. പൊക്കിൾ അവനു കാണാം. മാളവിക അവൻ നോക്കുന്നത് കണ്ടു! എന്താണ് എന്ന അർഥത്തിൽ ഒരു പുരികം പൊക്കി. ഒരു കള്ളചിരിയോടെ ഒന്നുമില്ല എന്നവൻ തലയാട്ടി ക്ലാസിനെ അഭിസംബോധന ചെയ്തു സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.
ദർശൻ : “ആസക്തി എന്നത് ഇരട്ട മരണം പോലെ ആണ്. ഇടകലര്ന്ന നമ്മുടെ ശ്വാസങ്ങളുടെ മരണം. മനസിലാക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരുതരം സുഗന്ധം ആ നഗ്നമായി മുറിയിൽ, നമുക്കിടയിൽ ആവിയായി മാറി…….”
മാളവിക : “അതിനി വിശദീകരിക്കൂ..”
ദർശൻ : “ഇതിൽ ആസക്തി എന്ന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് സെക്സ് ആണ്. അവർ ആ റൂമിൽ ഒരു പക്ഷെ നഗ്‌നരായി നിൽക്കുകയായിരിക്കാം. അവരുടെ വിയർപ്പിന്റെ ഗന്ധത്തിനെ ഒരു പെർഫ്യൂമിന്റെ സുഗന്ധവുമായി കവി താരതമ്യപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. അവർ കാമാർത്തിയാൽ ഒരുപാട് ശ്വസിക്കുന്നുണ്ടു. അതിനെ ആണ് ശ്വാസോച്‌വാസങ്ങളുടെ മരണം എന്ന് കവി അടയാളപ്പെടുത്തിയത്.”
മാളു : “വെരി ഗുഡ് ദർശൻ. അയാം ഇമ്പ്രസ്ഡ്ഡ്. പാട്ടും കൂത്തും ഒക്കെ ആയി നടക്കുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ ഇതും ഉണ്ടല്ലേ.”