വിനോദ്: ചേച്ചി കുളിക്കുമ്പോളും അലക്കുമ്പോളും കുനിയുമ്പോളൊക്കെ ഞാന് ശരിക്കും നോക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. അംബികയെ പോലെ ഒരു ഭാര്യയെ എനിക്ക് കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില് ഞാന് ഇന്ന് ഇവിടെ വരില്ലായിരുന്നു. ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചു. കിട്ടിയില്ല..
വിനോദ് വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു നിര്ത്തി.. എന്ത് പറയണമെന്ന് അംബികയ്ക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.
വിനോദ്: ചേട്ടന് കെട്ടുന്നതിന് മുമ്പ് അംബികയെ ഞാന് കണ്ടിരുന്നെങ്കില് ഞാന് കെട്ടിയേനെ.. എന്റെ ആഗ്രഹമായിരുന്നു. ചേട്ടന് അംബികയെ അറിഞ്ഞ മുറിയില് എനിക്ക് അറിയണമെന്ന്…
രാമന് വേഗം മുണ്ടുടുത്ത് ഉടുത്തുകൊണ്ട് രാമന്: സമയം പന്ത്രണ്ട് ആവുന്നു… ഞാന് വെളുപ്പിനെ നാട്ടിലേക്ക് പോവും. ഈ ഒരു കാര്യത്തിനാണ് ഞാനിവിടെ വന്നത്.. ഞാനും അംബികയും വിനോദും അല്ലാതെ മറ്റൊരാള് ഈ കാര്യം എന്റെ വായയില് നിന്ന് ആരും അറിയില്ല. മോളെ അംബികേ.. ഗൗരിയേച്ചിയോട് ഞാന് പോയെന്ന് പറഞ്ഞേക്ക്
എന്ന് പറഞ്ഞു രാമന് ആ മുറിയുടെ വാതില് തുറന്ന് പുറത്ത് കടന്ന് വാതില് അടയ്ച്ചു. ബെഡ്ഡില് നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് മുണ്ടും ഷര്ട്ടുമിട്ടുകൊണ്ട് വിഷമിച്ചു കിടക്കുന്ന അംബികയോട്
വിനോദ്: ചേച്ചി ചെയ്തത് തെറ്റാണെങ്കില് ക്ഷമിക്കണം.. ഞാന് അനിതയുമായി ബന്ധപ്പെടുമ്പോളും ചേച്ചിയെ കുറിച്ചാ ഓര്ക്കാറ്..
അത് കേട്ട് ഞെട്ടലോടെ വിനോദിനെ അംബിക നോക്കി. നഗ്നമായി കിടക്കുന്ന അംബികയുടെ ചന്തി കണ്ട് വിനോദ്: എനിക്ക് അംബികേച്ചിയോടുള്ള ആഗ്രഹം തീര്ന്നിട്ടില്ല… പക്ഷെ ഞാനായിട്ട് ഇനി ഒന്നും ചെയ്യില്ല താല്പര്യമുണ്ടെങ്കില് മാത്രം… ഞാന് വീട്ടില് വന്ന കാര്യം അമ്മ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.. ഞാന് പോവുന്നു.
എന്നു പറഞ്ഞു റൂമിലെ ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്ത് വാതില് തുറന്ന് അത് അടയ്ച്ച് മുകളിലെ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോകവെ ഉറങ്ങാതെ കിടക്കുന്ന രാമനമ്മാവന്റെ അടുത്ത് വന്നുകൊണ്ട് പതുക്കെ വിനോദ്: വേണ്ടായിരുന്നു അമ്മാവാ…? പാവം അംബികേച്ചിക്ക് വിഷമമായിട്ടുണ്ടാവും…
രാമന്: ഉം എനിക്കും തോന്നി. പാവം പിടിച്ച വീട്ടിലെ പെണ്ണാ അവള്. സൗന്ദര്യം അല്പം കൂടിപോയി. അന്ന് ബസില് ഞാനും ഇന്ന് നീയും അത് അനുഭവിച്ചു. കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു. നീ അതോര്ത്ത് വിഷമിക്കേണ്ട പോയി കിടന്നോ…
വിനോദ് മുറിയിലേക്ക് പോയി. രാത്രിയില് എപ്പളോ അവര് കിടന്നുറങ്ങി. രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് നോക്കിയപ്പോള് അംബിക പതിവുപോലെ അടുക്കളയില് ജോലിയില് ആയിരുന്നു. വിനോദ് രാത്രി വന്ന കാര്യം ഗൗരിയമ്മയോട് പറഞ്ഞു. അമ്മാന് ചായ പോലും കുടിക്കാതെ പോയെന്ന് ഗൗരിയമ്മ വിനോദിനോട് പരിഭവം പറഞ്ഞു. വിനോദ് അംബികയ്ക്ക് അധികം മുഖം കൊടുത്തില്ല. അവര് പരസ്പരം നോക്കിയില്ല. പക്ഷെ, അംബികേച്ചി മകളെ സ്കൂളിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു. അവള് ജോലിയില് ശ്രദ്ധിച്ചു. പര്ച്ചേഴ്സ് കഴിഞ്ഞ് ഉച്ചയ്ക്ക് വിനയന് വീട്ടിലെത്തി. അപ്പോളേക്കും വിനോദും എത്തിയിരുന്നു. വിനോദ്: ങാ ചേട്ടന് വന്നോ..?