അംബിക: വിനയേട്ടന് എന്നെ നന്നായി സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്…
രാമന്: ഉം സ്നേഹം. സുന്ദരിയായ ഭാര്യയില് സുഖം കണ്ടെത്താന് ഭര്ത്താക്കന്മാര് നടിക്കുന്ന വെറും ഒരു വികാരംമാത്രമാണ് സ്നേഹം.. വിനയന് ആഗ്രഹിച്ച രീതിയില് നീ കിടന്നുകൊടുക്കാന് വേണ്ടി മാത്രമുള്ള സ്നേഹം..
രാമനെ തുറിച്ച് നോക്കുന്ന അംബിക. രാമന്: നീ വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് എന്റെ വീട്ടില് വിരുന്ന് വന്ന നാള് നിനക്കോര്മ്മയില്ലേ.. വെള്ളയില് ചുവന്ന പൂക്കളുള്ള സാരിയുടുത്ത് നീ അന്ന് വന്നതും എന്റെ വീട്ടിലെ സ്റ്റെപ്പുകള് കയറുമ്പോള് നിന്റെ ചന്തിയിലെ ആട്ടം ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചു. കൂടാതെ ചെറുപ്പ് ഇടാന് നേരം നീ കുനിഞ്ഞപ്പോള് നിന്റെ മുലയുടെ ചാലും. അന്നുള്ള അംബികയെക്കാള് ഇന്ന് നീ എത്രയോ തടിച്ച് കൊഴുത്ത് മദാലസ ആയിരിക്കുന്നു. നിന്നെ പല ആണുങ്ങളും നോട്ടമിടുന്നത് ഞാന് കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
ഇത് കേട്ട് അമ്മാവനെ ഞെട്ടലോടെ അംബിക നോക്കി.
രാമന്: അന്ന് നീ ബസില് വന്നിരുന്നതും അതിനുശേഷമുണ്ടായ കാര്യങ്ങളെല്ലാം നടന്നതിന് ശേഷം ഞാന് ഒന്ന് ഉറപ്പിച്ചു. എന്റെ ആഗ്രഹം നീ സാധിച്ചുതരുമെങ്കില് ഈ പ്രശ്നം ഇവിടെ തീരും. അല്ലെങ്കില്..
അയാള് ഒന്നും പറയാതെ അവിടെ നിന്ന് പോയി.
അനിതയോടായി അംബിക: സൗന്ദര്യം അമിതമായാല് അത് ഒരു ശാപമാണ് അനിതേ..
അനിത: ചേച്ചി വിഷമിക്കേണ്ട. എന്തെങ്കിലും ഒരു പോംവഴി ഉണ്ടാവും.
അങ്ങനെ ഉച്ചയ്ക്ക് വിനയനും വിനോദും ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് വന്നു അവര് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു പോയി. രണ്ടുപേര്ക്കും മുഖത്ത് നല്ല നഷ്ടബോധവും വിഷമമുണ്ടായിരുന്നു, അംബികയ്ക്കും അനിതയ്ക്കും അതിലേറെയും. അന്ന് രാത്രി പതിവ് പോലെ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് വിനയന് കിടന്നു. പഴയ കളിയും ചിരിയും രണ്ടുപേര്ക്കും ഇല്ലാതെയായി. ദിവസങ്ങള് കടന്നുപോയി. രണ്ടു പേര്ക്കും വലിയ ഉത്സാഹമില്ലാതെയായി. വിനയന്റെ വിഷമം കണ്ട് അംബിക ആകെ തളര്ന്നിരുന്നു. ഒരു ദിവസം അടുക്കളയില് ജോലി ചെയ്യവേ അംബിക: എനിക്ക് വിനയേട്ടന്റെ അവസ്ഥ കണ്ടിട്ട് സഹിക്കണില്ല..
അനിത: ഉം.. വിനോദേട്ടന്റെയും…
അംബിക: ഞാന് കൊടുത്താലോ..?
അനിത: എന്താ ചേച്ചി… ചേച്ചി എന്താ പറഞ്ഞത്..?
അംബിക: എനിക്ക് വിനയേട്ടന്റെയും വിനോദിന്റെയും വിഷമം കാണാന് പറ്റുന്നില്ല.. ഞാന് സമ്മതിക്കുകയാ..