ഞെട്ടലോടെ പിന്തിരിഞ്ഞ് ദേഷ്യത്തോടെ അംബിക: എന്താ അമ്മാവാ ഇത്..?
രാമന്: കണ്ടിട് സഹിക്കണില്ലേടീ… എന്ത് വലിപ്പാ നിന്റെ ചന്തിക്ക്.. നല്ല പഞ്ഞിപോലെ
എന്നു പറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്ന രാമന്. അങ്ങോട്ട് വന്നുകൊണ്ട് ദേഷ്യത്തോടെ
അനിത: അമ്മാവന് ചന്തിക്ക് പിടിക്കാന് ആഗ്രഹ ഉണ്ടെങ്കില് പുഷ്പ അമ്മായിന്റേ പോയി പിടിക്ക്.. അല്ലാതെ ഞങ്ങളതല്ല പിടിക്കേണ്ടത്.. ഞങ്ങളെ ശരീരം ഞങ്ങളെ കെട്ടിയവന്മാര്ക്കുള്ളതാ…
ദേഷ്യത്തോടെ രാമന്: എടീ നിന്നെ ആര്ക്ക് വേണമെടീ… കരുവാളിച്ചി
ഇതുകേട്ട് ചമ്മലോടെ തലതാഴ്ത്തുന്ന അനിത..
രാമന്: നീ അംബികയെ നോക്ക്.. അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിന്റെ പത്തിലൊന്നു പോലും നിനക്കില്ല..
അനിത: ഞങ്ങളെക്കാള് നാല്പ്പത് വയസിന് മൂത്തയാളല്ലേ നിങ്ങള്.. നിങ്ങളുടെ മക്കളാവാന് പ്രായമല്ലേ ഞങ്ങള്ക്കുള്ളൂ..
രാമന്: എടീ.. സുഖിക്കാന് പ്രായം ഒരു പ്രശ്നമാണോടീ… അനിതേ നിന്നോട് ഒന്നും എനിക്ക് പറയാനില്ല.. മോളെ അംബികേ.. നീ അമ്മാവനെ ഒന്ന് മനസിലാക്ക്
അംബിക: അമ്മാവാ.. ഇത് ശരിയല്ല.. ഞങ്ങള് അമ്മാവന്റെ മക്കളാണ്.
രാമന്: മോളെ നീ ഒന്ന് അമ്മാവനോട് സഹകരിക്ക്.. നിന്നെ വിനയന് കെട്ടിയ കാലംമുതല് ഞാന് നിന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. നിന്നെ കിട്ടിയ അവന് എത്ര ഭാഗ്യവാനാണ്.. ഞാനിവിടെ വന്ന് ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞു. എല്ലാ ദിവസവും അവന് നിന്നെ കളിക്കുന്നുണ്ട്.. വര്ഷം അഞ്ച് കഴിഞ്ഞിട്ടും അവന് നിന്നില് ഒരു താല്പര്യകുറവും വന്നിട്ടില്ല.. അവന് ചെയ്തുകൊടുക്കുന്നപോലെ നീ എനിക്കുംകൂടെ ചെയ്ത് താ..
അംബിക: ഇല്ല അമ്മാവാ.. എനിക്ക് അതിന് പറ്റില്ല.. വിനയേട്ടനെല്ലാതെ മറ്റൊരു ആളെ എനിക്ക് ആ കാര്യത്തില് സങ്കല്പ്പിക്കാന് പറ്റില്ല..
രാമന്: ടീ കൊച്ചെ.. നിന്നക്കറിയോ നീയും ഇവളും ഇന്ന് കഞ്ഞി കുടിക്കുന്നതും നില്ക്കുന്നതും എന്റെ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള കടയില് കച്ചോടം നടത്തിയിട്ടാ…
ദേഷ്യത്തോടെ അംബിക: അമ്മാവന്റെ സാമ്പത്തിക കണക്കുകള് തീര്ക്കേണ്ടത്.. വീട്ടില് കെട്ടികൊണ്ടുവന്ന പെണ്ണുങ്ങളുടെ ശരീരം ചോദിച്ചിട്ടല്ല.. മരുമക്കളോട് ചോദിക്ക്..
രാമന്: അത് ചോദിക്കാം.. ഇതിന് ഒരു മറുപടി താ.. എനിക്ക് വഴങ്ങി തരോ നീ.. നിന്നെ മാത്രം മതി എനിക്ക്.. അംബികേ പറ..
ദേഷ്യത്തോടെ അനിത: ഇനി അംബികേച്ചിയെ ശല്യപ്പെടുത്തിയാല് വിനയേട്ടനോടും അമ്മയോടും ചേച്ചി പറയും..