വിനയേട്ടന്: നീ ഇത് തൊലിച്ച് നിനക്ക് എത്രത്തോളം വായയിലിട്ട് ഊമ്പാന് പറ്റുമോ അത്രത്തോളം ചെയ്യാ… നിനക്ക് ഇതിന്റെ പകുതി വായയിലിടാന് സാധിച്ചാല് നീ മുടുമിടുക്കിയാണെന്ന് ഞാന് സമ്മതിക്കും..
ഇതുകേട്ട ഞാന് മിടുക്കിയെന്ന് വിനയേട്ടന് എന്നെ വിളിക്കണം എന്ന സന്തോഷത്തോടെ ഞാന് ആ വലിയ പച്ചക്കായ പകുതിയുടെ അടുത്ത് വായയിലിട്ട് നുണയാന് തുടങ്ങി. ഈ സമയം വിനയേട്ടന് എന്റെ അടുത്തിരുന്ന് എന്റെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് കൈത്തണ്ടയില് തടവാന് തുടങ്ങി. പിന്നെ മാറിടവും തറയില് ഊന്നിയിരുന്ന ചന്തിയും എല്ലാം തൊട്ടുതലോടികൊണ്ടിരുന്നു.
അനിത: എന്നിട്ട് കഴിഞ്ഞ ദിവസത്തെപോലെ ചേച്ചി ഛര്ദ്ദിച്ചോ..?
അംബിക: ഇല്ലെടി… എനിക്ക് സാധിക്കുന്നപോലെ സമയമെടുത്ത് അത് വായയിലാക്കി. വിനയേട്ടന് അതെല്ലാം ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നോക്കി നിന്നു. വിനയേട്ടന്റെ കൈ രണ്ടും എന്റെ ശരീരത്തില് ഒഴുകി നടക്കുകയായിരുന്നു. കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഊമ്പല് നിര്ത്താന് പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് എന്റെ ജാമ്പക്ക തിന്നു. പിന്നെ ഞങ്ങള് കിടന്നുറങ്ങി…
അനിത: അപ്പോള് ആ പച്ചക്കായ വീണ്ടും അമ്മയുടെ കയ്യില് കിട്ടിയോ..?
അംബിക: ഇല്ലെടി.. അമ്മയുടെ കയ്യില് കിട്ടിയ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള് വിനയേട്ടന് അത് ഇനി വീട്ടില് കളയേണ്ട പോവുന്ന വഴിക്ക് കളഞ്ഞോളാം എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടുപോയി.
അനിത: എന്നും ഇതായിരുന്നോ പരിപാടി..
അംബിക: ഏതാണ്ട് നാലഞ്ച് ദിവസം എന്നെകൊണ്ട് പച്ചക്കായ ഊമ്പിപ്പിച്ചു. ആറാമത്തെയോ ഏഴാമത്തെയോ ദിവസം പതിവുപോലെ എന്നോട് മുറിയുടെ മൂലയില് പോയിരിക്കാന് പറഞ്ഞു. ഞാന് അനുസരിച്ചു. ഞാനിരുന്നതിന്റെ അഭിമുഖമായി വന്ന് നിന്നു എന്നോട് പറഞ്ഞു.
വിനയേട്ടന്: മോളെ അംബികേ.. ഇന്ന് നീ പച്ചക്കായ ഊമ്പണ്ട പകരം വേറെയൊന്ന് ഊമ്പണം
ഞാന് സംശയത്തോടെ വിനയേട്ടനെ നോക്കി. വിനയേട്ടന് എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു മുണ്ടഴിച്ചു മാറ്റി. എന്റെ കണ്ണ് നേരെ പോയത് വിനയേട്ടന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്കും. അത്യാവശ്യം വലിപ്പമുള്ള വിനയേട്ടന്റെ പൗരുഷം. ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വിനയേട്ടന് എന്റെ കൈപിടിച്ച് അതില് വെച്ചു. അത് ഒന്ന് ഞെട്ടി വിറച്ച് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. എന്റെ വലതുകയ്യിലെ ആ സാധനത്തിന് ചൂടുള്ളപോലെ തോന്നി. വിനയേട്ടന് എന്റെ കൈകൊണ്ട് അത് തൊലിക്കാന് തുടങ്ങി. എന്റെ അനിതേ… ശരിക്കും വെളുത്ത ആ തൊലി നീക്കിയപ്പോള് ചുവന്നു തുടുത്ത വലിയ ജാമ്പക്ക പോലെ തോന്നുന്ന ഒരു ബോള് എനിക്ക് മുന്നിലേക്ക് വന്നു. അത് കണ്ട് എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്്